II SA/Kr 338/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2014-06-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Niżnik-Dobosz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Kraków, dnia 11 czerwca 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi Z.Z. na decyzję nr [ ] [ ] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 31 grudnia 2013 r. znak [ ] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Uzasadnienie
Z.Z. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uzasadnienie decyzji nr [.....] [.....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 31 grudnia 2013 r. znak [.....] , uchylającej decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego - Powiat N. z dnia 8 sierpnia 2013 r. znak [.....] , którą nakazano Z.Z. wykonać rozbiórkę części budynku – ganku murowanego na działce nr [.....] w K. , wybudowanego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę.
Zarządzeniem z dnia 6 marca 2014 r. Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wezwał skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi przez podpisanie skargi oraz nadesłanie sześciu egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wobec nie uzupełnienia braków formalnych skargi, postanowieniem z dnia
19 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę.
Pismem z dnia 9 maja 2014 r. (data stempla pocztowego), sprostowanym pismem z dnia 20 maja 2014 r. skarżąca Z.Z. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, przesyłając w załączeniu siedem odpisów skargi.
Z treści uzasadnieniu wniosku wynikało jednak, że skarżąca wnosi o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, przy czym skarżąca podniosła, że jest osobą starszą i schorowaną i nie wiedziała o konieczności ponownego przesyłania skargi. Do pisma otrzymanego z sądu załączony był formularz, który po wypełnieniu odesłała, nie wiedząc, że musi ponownie wysłać skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 86 § 1 zdanie 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej P.p.s.a), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 §1 tej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu (art.87 § 2 P.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Z powyższych przepisów wynika, że aby wniosek o przywrócenie terminu można było uwzględnić, konieczne jest spełnienie jednocześnie dwóch przesłanek: w sprawie zachodzi okoliczność braku winy strony w niedochowaniu terminu oraz wniosek o jego przywrócenie należy wnieść w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Mając na uwadze powyższe w kontekście zaistniałego stanu faktycznego, rozpatrując złożony przez skarżącą wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie wymienione przez skarżącą okoliczności nie wyłączają winy strony w uchybieniu terminowi.
Oceniając wystąpienie tej przesłanki, Sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Uchybiony termin nie może zostać przywrócony, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (postanowienie NSA z dnia 24 marca 2004 r., sygn. akt FZ 13/04).O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V SA 793/03, postanowienie WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2006r. sygn. akt I SAB/Wa 78/2005).
Ponadto, przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminu, należy wziąć pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu przez nią działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1998 r.). Należy podzielić również pogląd, iż nieuwagi lub zaniedbania nie można kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (postanowienie NSA z 28 maja
2004 r., sygn. akt FZ 93/04).
W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że skarżąca nie dochowała należytej staranności przy dopełnieniu obowiązku wynikającego z treści wezwania Sądu z dnia 20 marca 2014 r. Istotnie, wezwanie to zostało doręczone skarżącej wraz z formularzem PPF w związku z jej wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, nie zwalniało to jednak skarżącej z obowiązku zapoznania się z treścią wezwania i odpowiedniej na nie reakcji. Nie sposób zatem w takich okolicznościach sprawy przyjąć, aby skarżąca uprawdopodobniła brak winy w niedochowaniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, jak tego wymaga przepis art. 87 § 2.
W ocenie Sądu, w sprawie nie można także mówić o nieświadomości skarżącej co do konieczności nadesłania odpisów skargi jako przyczynie uchybienia terminu, skoro dowiedzione zostało, że wezwanie do uzupełnienia tego braku formalnego skargi zostało skarżącej doręczone, miała ona więc fizyczną możliwość zapoznania się z jego treścią i uświadomienia sobie tego obowiązku.
Mając powyższe na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), postanowił jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Niżnik-Dobosz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Kraków, dnia 11 czerwca 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi Z.Z. na decyzję nr [ ] [ ] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 31 grudnia 2013 r. znak [ ] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Uzasadnienie
Z.Z. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uzasadnienie decyzji nr [.....] [.....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 31 grudnia 2013 r. znak [.....] , uchylającej decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego - Powiat N. z dnia 8 sierpnia 2013 r. znak [.....] , którą nakazano Z.Z. wykonać rozbiórkę części budynku – ganku murowanego na działce nr [.....] w K. , wybudowanego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę.
Zarządzeniem z dnia 6 marca 2014 r. Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wezwał skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi przez podpisanie skargi oraz nadesłanie sześciu egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wobec nie uzupełnienia braków formalnych skargi, postanowieniem z dnia
19 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę.
Pismem z dnia 9 maja 2014 r. (data stempla pocztowego), sprostowanym pismem z dnia 20 maja 2014 r. skarżąca Z.Z. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, przesyłając w załączeniu siedem odpisów skargi.
Z treści uzasadnieniu wniosku wynikało jednak, że skarżąca wnosi o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, przy czym skarżąca podniosła, że jest osobą starszą i schorowaną i nie wiedziała o konieczności ponownego przesyłania skargi. Do pisma otrzymanego z sądu załączony był formularz, który po wypełnieniu odesłała, nie wiedząc, że musi ponownie wysłać skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 86 § 1 zdanie 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej P.p.s.a), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 §1 tej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu (art.87 § 2 P.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Z powyższych przepisów wynika, że aby wniosek o przywrócenie terminu można było uwzględnić, konieczne jest spełnienie jednocześnie dwóch przesłanek: w sprawie zachodzi okoliczność braku winy strony w niedochowaniu terminu oraz wniosek o jego przywrócenie należy wnieść w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Mając na uwadze powyższe w kontekście zaistniałego stanu faktycznego, rozpatrując złożony przez skarżącą wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie wymienione przez skarżącą okoliczności nie wyłączają winy strony w uchybieniu terminowi.
Oceniając wystąpienie tej przesłanki, Sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Uchybiony termin nie może zostać przywrócony, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (postanowienie NSA z dnia 24 marca 2004 r., sygn. akt FZ 13/04).O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V SA 793/03, postanowienie WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2006r. sygn. akt I SAB/Wa 78/2005).
Ponadto, przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminu, należy wziąć pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu przez nią działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1998 r.). Należy podzielić również pogląd, iż nieuwagi lub zaniedbania nie można kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (postanowienie NSA z 28 maja
2004 r., sygn. akt FZ 93/04).
W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że skarżąca nie dochowała należytej staranności przy dopełnieniu obowiązku wynikającego z treści wezwania Sądu z dnia 20 marca 2014 r. Istotnie, wezwanie to zostało doręczone skarżącej wraz z formularzem PPF w związku z jej wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, nie zwalniało to jednak skarżącej z obowiązku zapoznania się z treścią wezwania i odpowiedniej na nie reakcji. Nie sposób zatem w takich okolicznościach sprawy przyjąć, aby skarżąca uprawdopodobniła brak winy w niedochowaniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, jak tego wymaga przepis art. 87 § 2.
W ocenie Sądu, w sprawie nie można także mówić o nieświadomości skarżącej co do konieczności nadesłania odpisów skargi jako przyczynie uchybienia terminu, skoro dowiedzione zostało, że wezwanie do uzupełnienia tego braku formalnego skargi zostało skarżącej doręczone, miała ona więc fizyczną możliwość zapoznania się z jego treścią i uświadomienia sobie tego obowiązku.
Mając powyższe na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), postanowił jak w sentencji.
