II SA/Sz 30/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2014-05-30Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Katarzyna Grzegorczyk-Meder /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk - Meder po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. C. o cofnięcie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata przyznanego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 30/14 w sprawie ze skargi J. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie wyłączenia członków Kolegium p o s t a n a w i a cofnąć przyznane skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny
[...] odrzucił skargę J. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] odmawiające wyłączenia członków Kolegium od udziału w rozpatrzeniu sprawy z wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu jest nieuzasadniona w wysokości zaproponowanej przez Burmistrza w wypowiedzeniu z dnia [...] r.
W dniu [...] r. (data stempla pocztowego) skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy. W nadesłanym na wezwanie Sądu wypełnionym formularzu PPF podał, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia [...] r., Wojewódzki Sąd Administracyjny
przyznał prawo pomocy skarżącemu we wnioskowanym zakresie.
W piśmie z dnia [...] r. skarżący oświadczył, że składa sprzeciw od ww. postanowienia Sądu. Jednocześnie podkreślił, że "nie chce adwokata z urzędu do obrony Jego interesu przed Sądem, gdyż adwokaci będą ograniczali możliwość obrony i działania pokrzywdzonego przed Sądem", nie mniej prosi o przyznanie adwokata do wniesienia skargi konstytucyjnej.
Sąd mając na uwadze treść ww. pisma, zobowiązał skarżącego do złożenia
oświadczenia, czy pismo z dnia [...] r. stanowi zażalenie na postanowienie Sądu z dnia [...] r., czy jest innym środkiem zaskarżenia – w terminie 7 dni 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania pod rygorem przyjęcia, że ww. pismo stanowi zażalenie. Korespondencja Sądu zawierająca wezwanie do sprecyzowania przedmiotu pisma została doręczona skarżącemu w dniu [..] r. (k. 44 akt sądowych). W zakreślonym w ww. wezwaniu terminie, ani dotychczas skarżący nie udzielił jakiejkolwiek odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 249 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli się okaże, że okoliczności na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć.
W orzecznictwie reprezentowane jest stanowisko, że powołany wyżej przepis należy rozumieć szeroko, nie ograniczając pojęcia "okoliczności" wyłącznie do przesłanek materialnych będących podstawą przyznania stronie prawa pomocy, w tym w szczególności do oceny sytuacji majątkowej strony (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1366/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Sąd mając na uwadze formalnoprawne przesłanki zastosowania instytucji prawa pomocy uznał, że do takich okoliczności należy zaliczyć zrzeczenie się przez wnioskodawcę z przyznanego już prawa pomocy. Wskazać należy, że prawo pomocy przyznawane jest wyłącznie na wniosek, a tym samym wnioskodawca jako dysponent wniesionego wniosku, może zrezygnować z przyznanego prawa pomocy poprzez złożenie stosownego oświadczenia o jego cofnięciu. Cofnięcie wniosku o przyznanie prawa pomocy, po jego rozpoznaniu powoduje, że przestaje istnieć podstawa przyznanego prawa pomocy, co oznacza zmianę okoliczności, o której mowa w art. 249 P.p.s.a.
W przedmiotowej sprawie skarżący, po otrzymaniu postanowienia
o przyznaniu prawa pomocy w zakresie całkowitym, w piśmie z dnia [...] r. wskazał, że wnosi od orzeczenia "sprzeciw", albowiem nie potrzebuje adwokata z urzędu w niniejszej sprawie. Sąd powyższe pismo potraktował jako oświadczenie o cofnięciu wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, wobec braku reakcji skarżącego na wezwanie do sprecyzowania, czy pismo to nie stanowi innego rodzaju żądania. Z kolei złożenie oświadczenia o cofnięciu wniosku, oznacza rezygnację z realizacji przyznanego już prawa pomocy.
W tej sytuacji uznać należy, że nastąpiła zmiana okoliczności będących podstawą wydania w sprawie postanowienia z dnia [...] r., co uzasadnia cofnięcie przyznanego prawa pomocy.
Na marginesie Sąd informuje, że właściwym do rozpoznania wniosku o przyznanie adwokata celem sporządzenia skargi konstytucyjnej jest sąd rejonowy miejsca zamieszkania wnioskodawcy, co wynika wprost z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), a nie Wojewódzki Sąd Administracyjny, do którego wniosek został skierowany.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 263 w zw. z art. 249 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Katarzyna Grzegorczyk-Meder /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk - Meder po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. C. o cofnięcie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata przyznanego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 30/14 w sprawie ze skargi J. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie wyłączenia członków Kolegium p o s t a n a w i a cofnąć przyznane skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny
[...] odrzucił skargę J. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] odmawiające wyłączenia członków Kolegium od udziału w rozpatrzeniu sprawy z wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu jest nieuzasadniona w wysokości zaproponowanej przez Burmistrza w wypowiedzeniu z dnia [...] r.
W dniu [...] r. (data stempla pocztowego) skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy. W nadesłanym na wezwanie Sądu wypełnionym formularzu PPF podał, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia [...] r., Wojewódzki Sąd Administracyjny
przyznał prawo pomocy skarżącemu we wnioskowanym zakresie.
W piśmie z dnia [...] r. skarżący oświadczył, że składa sprzeciw od ww. postanowienia Sądu. Jednocześnie podkreślił, że "nie chce adwokata z urzędu do obrony Jego interesu przed Sądem, gdyż adwokaci będą ograniczali możliwość obrony i działania pokrzywdzonego przed Sądem", nie mniej prosi o przyznanie adwokata do wniesienia skargi konstytucyjnej.
Sąd mając na uwadze treść ww. pisma, zobowiązał skarżącego do złożenia
oświadczenia, czy pismo z dnia [...] r. stanowi zażalenie na postanowienie Sądu z dnia [...] r., czy jest innym środkiem zaskarżenia – w terminie 7 dni 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania pod rygorem przyjęcia, że ww. pismo stanowi zażalenie. Korespondencja Sądu zawierająca wezwanie do sprecyzowania przedmiotu pisma została doręczona skarżącemu w dniu [..] r. (k. 44 akt sądowych). W zakreślonym w ww. wezwaniu terminie, ani dotychczas skarżący nie udzielił jakiejkolwiek odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 249 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli się okaże, że okoliczności na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć.
W orzecznictwie reprezentowane jest stanowisko, że powołany wyżej przepis należy rozumieć szeroko, nie ograniczając pojęcia "okoliczności" wyłącznie do przesłanek materialnych będących podstawą przyznania stronie prawa pomocy, w tym w szczególności do oceny sytuacji majątkowej strony (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1366/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Sąd mając na uwadze formalnoprawne przesłanki zastosowania instytucji prawa pomocy uznał, że do takich okoliczności należy zaliczyć zrzeczenie się przez wnioskodawcę z przyznanego już prawa pomocy. Wskazać należy, że prawo pomocy przyznawane jest wyłącznie na wniosek, a tym samym wnioskodawca jako dysponent wniesionego wniosku, może zrezygnować z przyznanego prawa pomocy poprzez złożenie stosownego oświadczenia o jego cofnięciu. Cofnięcie wniosku o przyznanie prawa pomocy, po jego rozpoznaniu powoduje, że przestaje istnieć podstawa przyznanego prawa pomocy, co oznacza zmianę okoliczności, o której mowa w art. 249 P.p.s.a.
W przedmiotowej sprawie skarżący, po otrzymaniu postanowienia
o przyznaniu prawa pomocy w zakresie całkowitym, w piśmie z dnia [...] r. wskazał, że wnosi od orzeczenia "sprzeciw", albowiem nie potrzebuje adwokata z urzędu w niniejszej sprawie. Sąd powyższe pismo potraktował jako oświadczenie o cofnięciu wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, wobec braku reakcji skarżącego na wezwanie do sprecyzowania, czy pismo to nie stanowi innego rodzaju żądania. Z kolei złożenie oświadczenia o cofnięciu wniosku, oznacza rezygnację z realizacji przyznanego już prawa pomocy.
W tej sytuacji uznać należy, że nastąpiła zmiana okoliczności będących podstawą wydania w sprawie postanowienia z dnia [...] r., co uzasadnia cofnięcie przyznanego prawa pomocy.
Na marginesie Sąd informuje, że właściwym do rozpoznania wniosku o przyznanie adwokata celem sporządzenia skargi konstytucyjnej jest sąd rejonowy miejsca zamieszkania wnioskodawcy, co wynika wprost z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), a nie Wojewódzki Sąd Administracyjny, do którego wniosek został skierowany.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 263 w zw. z art. 249 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
