III SA/Wa 1051/14

Uzasadnienie

Pismem z dnia 24 lutego 2014 r. P. Sp. z o.o. z siedzibą w C., wniósł skargę na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] grudnia 2013 r., Nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zakończenia kontroli w podatku od towarów i usług za okres maj do września 2012 r.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że kontrola podatkowa miała pierwotnie zostać zakończona 7 grudnia 2012 r. jednak w wyniku wydawania przez organ kontrolny kolejnych postanowień o przedłużeniu terminu zakończenia kontroli była ona systematycznie przedłużana. Zaskarżonym postanowieniem, organ przedłużył termin zakończenia kontroli do 30 czerwca 2014 r. Każdorazowo organ jako powód przedłużenia kontroli wskazywał konieczność przeprowadzenia czynności sprawdzających i kontrolnych u kontrahentów skarżącej. Zdaniem skarżącej przeciąganie kontroli podatkowej u podatnika z uwagi na nieotrzymanie protokołów z kontroli u kontrahentów podatnika narusza zasadę szybkości postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Przedmiotem skargi w sprawie niniejszej jest postanowienie Naczelnika Urzędu Kontroli Skarbowej W., które zostało wydane w toku prowadzonego u skarżącej postępowania kontrolnego, a polegające na nieuprawnionym – jej zdaniem – przedłużeniu upoważnienia dla prowadzących kontrolę inspektorów kontroli skarbowej i określeniu dłuższego przewidywanego okresu trwania kontroli.

Zgodnie z treścią art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.), - dalej "p.p.s.a." kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Kontrola ta, w myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Sąd stwierdził, że przedmiot skargi wykracza poza zakres kognicji sądu administracyjnego, zakreślonego w cytowanym powyżej przepisie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Jakkolwiek bowiem przepis ten istotnie dopuszcza wniesienie skargi na czynność organu administracji publicznej, to jednocześnie precyzuje, że musi być to czynność dotycząca uprawnień lub obowiązków strony skarżącej, wynikających z przepisów prawa. Oznacza to, że musi istnieć ścisły związek między przepisem prawa, który określa uprawnienie lub obowiązek, a czynnością, która takiego uprawnienia lub obowiązku dotyczy. Taką interpretację omawianego przepisu przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 16 września 2004 r. Sygn. akt OSK 247/04 (ONSAiWSA 2004, nr 2, poz. 30, s. 27). Sąd orzekający w sprawie niniejszej zgadza się z tą wykładnią.

W tym kontekście Sąd uznał, że postanowienie z [...] grudnia 2013 r. wydane przez Naczelnika Urzędu Kontroli Skarbowej W., nie spełnia kryterium, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Prawo i obowiązek, o jakich mowa w tym przepisie muszą wynikać z przepisów prawa materialnego, te bowiem prawa przyznają i nakładają obowiązki. Chodzi tu zatem o tego rodzaju czynności, które dotyczą praw i obowiązków o charakterze materialnym, dla których przepisy prawa nie przewidują podjęcia przez organ administracji decyzji lub postanowienia, jako form, w jakich co do zasady podejmowane są rozstrzygnięcia w przedmiocie praw i obowiązków stron szeroko rozumianego postępowania administracyjnego.

Prawidłowość postępowania kontrolnego i dokonywanych w tego toku czynności może być przedmiotem badania przez sąd administracyjny przy ocenie legalności aktu kończącego to postępowanie i wywołanych przez niego skutków prawnych, o ile akt ten podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Nie może być natomiast przedmiotem odrębnej skargi.

Zgodnie z art. 87 ust. 2 zd. 2 u.p.t.u. jeżeli zasadność zwrotu podatku od towarów i usług wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Przepis ten określa zatem kompetencje organów administracji, a nie obowiązki podmiotów kontrolowanych, te bowiem wynikają z przepisów o konkretnym rodzaju postępowania kontrolnego i co do zasady mają charakter procesowy, a nie materialny.

Sąd uznał zatem, że wniesiona przez skarżącą spółkę skarga, jako wykraczająca poza jego kognicję, była niedopuszczalna.

W tym stanie rzeczy Sąd, zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 1 oraz § 3 p.p.s.a. skargę odrzucił.