VI SA/Wa 3648/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-03-24Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Zbigniew Rudnicki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. M. na działania Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie urządzenia radiokomunikacyjnego postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Skarżąca W. M. w maju 2013 r. zwróciła się do Urzędu Komunikacji Elektronicznej w B. o dokonanie analizy i opinii dotyczącej mocy szumów, sygnałów mowy, mocy emitowanego sygnału i ich zaników oraz zakłóceń radioelektrycznych, nagranych na urządzenie radiokomunikacyjne. Wniosła także o ekspertyzę oraz udzielenie odpowiedzi czy w klubie [...] mieszczącym się w B. znajdują się urządzenia radiokomunikacyjne z ograniczeniami w ich używaniu.
W czerwcu 2013 r. inspektor Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B. dokonał oględzin pomieszczenia ww. klubu, skarżąca została poinformowała o zainstalowanej w klubie centralce alarmowej, na którą wydane jest stosowne pozwolenie radiowe. Organ wskazał, że Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w B. jest instytucją kompetentną do zajęcia się problemem dotyczącym mocy szumów i sygnałów mowy.
W odpowiedzi na powyższe, skarżąca przesłała pismo [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B., zgodnie z którym, w zakresie kompetencji organu nie mieści się wykonywanie analiz, ekspertyz, opinii na temat mocy szumów, sygnałów mowy, mocy emitowanego sygnału i ich zaników oraz zakłóceń elektromagnetycznych.
Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. skarżąca została poinformowana o wykonaniu wszelkich czynności będących w zakresie kompetencji Urzędu Komunikacji Elektronicznej, ponadto została wezwana do osobistego stawiennictwa, gdyby informacje urzędu były niewystarczające.
W sierpniu 2013 r. skarżąca wniosła o wyrażenie opinii na temat źródeł sygnałów nadawczych do dyktafonu i telefonu komórkowego lub wskazanie instytucji kompetentnych do wystawienia takiej opinii.
W odpowiedzi na powyższe skarżąca ponownie została poinformowana o wykonaniu wszelkich czynności będących w zakresie kompetencji urzędu i możliwości złożenia osobiście szczegółowych wyjaśnień dotyczących zgłaszanego problemu.
We wrześniu 2014 r. skarżąca wniosła o wskazanie urzędu kompetentnego do kontroli radiowej i zwalczania zakłóceń oraz kontroli telekomunikacyjnej.
Organ poinformował skarżącą o udaniu się pracowników delegatury do miejsca jej zamieszkania w celu uzyskania dodatkowych wyjaśnień oraz przekazania szczegółowych informacji dotyczących zgłaszanego problemu pracownicy, jednakże nikt nie otworzył im drzwi.
W kolejnym piśmie skarżąca wniosła o pisemne wyjaśnienie jaki radionadajnik uderza za pomocą fal w jej ciało.
Pismem z dnia [...] września 2013 r. podpisanym przez Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B. poinformowano skarżącą, że w dniu [...] września 2013 r. ponownie pracownicy Delegatury UKE w B. byli w miejscu zamieszkania skarżącej w celu wyjaśnienia oraz przekazania przez skarżącą bardziej szczegółowych informacji dotyczących zgłaszanego problemu i tak jak poprzednio nikt nie otworzył drzwi. Skarżąca została także poinformowana, że problemem oddziaływania fal elektromagnetycznych na organizm ludzki zajmuje się Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w B..
W październiku 2013 r. skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatura w B. w sprawie braku wyjaśnienia kwestii związanej z wykonaniem analizy, ekspertyzy oraz opinii na temat mocy szumów, sygnałów mowy, mocy emitowanych sygnałów i ich zaników oraz zakłóceń radioelektrycznych nagranych na dyktafon oraz telefon komórkowy. Stwierdziła, że z dołączonych do skargi załączników wynika właściwość Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
W odpowiedzi na skargę Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wniósł o odrzucenie skargi, a w przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku, o jej oddalenie w całości z uwagi na jej niezasadność. Organ stwierdził, że skarżąca mylnie uznała pismo Dyrektora Delegatury w B. z dnia [...] września 2013 r. za decyzję.
Postanowieniem z dnia 26 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 1050/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał się niewłaściwym do rozpoznania skargi i przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie zauważyć należy, że Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej jest organem centralnym administracji rządowej. Tym samym wniesienie skargi, jak to określiła skarżąca na decyzję Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B. jest wniesieniem skargi, w której jako organ administracji publicznej występuje Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Przepis art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – zwanej dalej p.p.s.a.) wskazuje przesłanki do odrzucenia skargi. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6, sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn aniżeli określone w pkt 1-5 wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Natomiast art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a. określa kognicję sądów administracyjnych, wskazując katalog aktów prawnych i czynności z zakresu administracji publicznej, które mogą być przedmiotem skargi. Stosownie do treści tego przepisu kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne,
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach,
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a,
oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę.
W ocenie Sądu, skarżąca mylnie za decyzję w sprawie uznała pismo z dnia [...] września 2013 r. nr [...] podpisane przez Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B.. Pismo to ma jedynie charakter informacyjny, nie nadaje skarżącej żadnych praw i obowiązków. W piśmie tym stwierdzono, że w dniu [...] września 2013 r. ponownie pracownicy Delegatury UKE w B. byli w miejscu zamieszkania skarżącej w celu wyjaśnienia oraz przekazania przez skarżącą bardziej szczegółowych informacji dotyczących zgłaszanego problemu. Pismo to zawierało także informację, że problemem oddziaływania fal elektromagnetycznych na organizm ludzki, wyjaśnieniem kwestii jaki radionadajnik uderza za pomocą fal w ciało skarżącej zajmuje się Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w B.. Z uwagi na powyższe oraz brak możliwości uzyskania od strony jakichkolwiek dodatkowych wyjaśnień i informacji dodano, że sprawę uważa się za zakończoną. Zdaniem Sądu, powyższego stwierdzenia o zakończeniu sprawy, nie należy utożsamiać z wydaniem decyzji. Wspomniane pismo jest odpowiedzią organu na wcześniejsze pismo skarżącej, jest kontynuacją wymiany korespondencji pomiędzy skarżącą a organem. Takie działanie organu należy uznać jako realizację zasady informowania stron i pozostałych uczestników postępowania wyrażoną w art. 9 k.p.a. W myśl wspomnianego artykułu organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Organ dwukrotnie informował stronę o możliwości udzielenia dodatkowych wyjaśnień i informacji – osobiście w godzinach pracy urzędu, jak również dwukrotnie pracownicy organu udali się do miejsca zamieszkania skarżącej.
W ocenie Sądu, działanie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w tym pismo z dnia [...] września 2013 r. Nr [...] nie jest ani aktem prawnym, ani czynnością z zakresu administracji publicznej, które może być przedmiotem skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 2 i § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze należało uznać skargę za niedopuszczalną i orzec jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Zbigniew Rudnicki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. M. na działania Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie urządzenia radiokomunikacyjnego postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Skarżąca W. M. w maju 2013 r. zwróciła się do Urzędu Komunikacji Elektronicznej w B. o dokonanie analizy i opinii dotyczącej mocy szumów, sygnałów mowy, mocy emitowanego sygnału i ich zaników oraz zakłóceń radioelektrycznych, nagranych na urządzenie radiokomunikacyjne. Wniosła także o ekspertyzę oraz udzielenie odpowiedzi czy w klubie [...] mieszczącym się w B. znajdują się urządzenia radiokomunikacyjne z ograniczeniami w ich używaniu.
W czerwcu 2013 r. inspektor Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B. dokonał oględzin pomieszczenia ww. klubu, skarżąca została poinformowała o zainstalowanej w klubie centralce alarmowej, na którą wydane jest stosowne pozwolenie radiowe. Organ wskazał, że Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w B. jest instytucją kompetentną do zajęcia się problemem dotyczącym mocy szumów i sygnałów mowy.
W odpowiedzi na powyższe, skarżąca przesłała pismo [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B., zgodnie z którym, w zakresie kompetencji organu nie mieści się wykonywanie analiz, ekspertyz, opinii na temat mocy szumów, sygnałów mowy, mocy emitowanego sygnału i ich zaników oraz zakłóceń elektromagnetycznych.
Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. skarżąca została poinformowana o wykonaniu wszelkich czynności będących w zakresie kompetencji Urzędu Komunikacji Elektronicznej, ponadto została wezwana do osobistego stawiennictwa, gdyby informacje urzędu były niewystarczające.
W sierpniu 2013 r. skarżąca wniosła o wyrażenie opinii na temat źródeł sygnałów nadawczych do dyktafonu i telefonu komórkowego lub wskazanie instytucji kompetentnych do wystawienia takiej opinii.
W odpowiedzi na powyższe skarżąca ponownie została poinformowana o wykonaniu wszelkich czynności będących w zakresie kompetencji urzędu i możliwości złożenia osobiście szczegółowych wyjaśnień dotyczących zgłaszanego problemu.
We wrześniu 2014 r. skarżąca wniosła o wskazanie urzędu kompetentnego do kontroli radiowej i zwalczania zakłóceń oraz kontroli telekomunikacyjnej.
Organ poinformował skarżącą o udaniu się pracowników delegatury do miejsca jej zamieszkania w celu uzyskania dodatkowych wyjaśnień oraz przekazania szczegółowych informacji dotyczących zgłaszanego problemu pracownicy, jednakże nikt nie otworzył im drzwi.
W kolejnym piśmie skarżąca wniosła o pisemne wyjaśnienie jaki radionadajnik uderza za pomocą fal w jej ciało.
Pismem z dnia [...] września 2013 r. podpisanym przez Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B. poinformowano skarżącą, że w dniu [...] września 2013 r. ponownie pracownicy Delegatury UKE w B. byli w miejscu zamieszkania skarżącej w celu wyjaśnienia oraz przekazania przez skarżącą bardziej szczegółowych informacji dotyczących zgłaszanego problemu i tak jak poprzednio nikt nie otworzył drzwi. Skarżąca została także poinformowana, że problemem oddziaływania fal elektromagnetycznych na organizm ludzki zajmuje się Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w B..
W październiku 2013 r. skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatura w B. w sprawie braku wyjaśnienia kwestii związanej z wykonaniem analizy, ekspertyzy oraz opinii na temat mocy szumów, sygnałów mowy, mocy emitowanych sygnałów i ich zaników oraz zakłóceń radioelektrycznych nagranych na dyktafon oraz telefon komórkowy. Stwierdziła, że z dołączonych do skargi załączników wynika właściwość Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
W odpowiedzi na skargę Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wniósł o odrzucenie skargi, a w przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku, o jej oddalenie w całości z uwagi na jej niezasadność. Organ stwierdził, że skarżąca mylnie uznała pismo Dyrektora Delegatury w B. z dnia [...] września 2013 r. za decyzję.
Postanowieniem z dnia 26 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 1050/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał się niewłaściwym do rozpoznania skargi i przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie zauważyć należy, że Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej jest organem centralnym administracji rządowej. Tym samym wniesienie skargi, jak to określiła skarżąca na decyzję Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B. jest wniesieniem skargi, w której jako organ administracji publicznej występuje Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Przepis art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – zwanej dalej p.p.s.a.) wskazuje przesłanki do odrzucenia skargi. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6, sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn aniżeli określone w pkt 1-5 wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Natomiast art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a. określa kognicję sądów administracyjnych, wskazując katalog aktów prawnych i czynności z zakresu administracji publicznej, które mogą być przedmiotem skargi. Stosownie do treści tego przepisu kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne,
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach,
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a,
oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę.
W ocenie Sądu, skarżąca mylnie za decyzję w sprawie uznała pismo z dnia [...] września 2013 r. nr [...] podpisane przez Dyrektora Urzędu Komunikacji Elektronicznej Delegatury w B.. Pismo to ma jedynie charakter informacyjny, nie nadaje skarżącej żadnych praw i obowiązków. W piśmie tym stwierdzono, że w dniu [...] września 2013 r. ponownie pracownicy Delegatury UKE w B. byli w miejscu zamieszkania skarżącej w celu wyjaśnienia oraz przekazania przez skarżącą bardziej szczegółowych informacji dotyczących zgłaszanego problemu. Pismo to zawierało także informację, że problemem oddziaływania fal elektromagnetycznych na organizm ludzki, wyjaśnieniem kwestii jaki radionadajnik uderza za pomocą fal w ciało skarżącej zajmuje się Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w B.. Z uwagi na powyższe oraz brak możliwości uzyskania od strony jakichkolwiek dodatkowych wyjaśnień i informacji dodano, że sprawę uważa się za zakończoną. Zdaniem Sądu, powyższego stwierdzenia o zakończeniu sprawy, nie należy utożsamiać z wydaniem decyzji. Wspomniane pismo jest odpowiedzią organu na wcześniejsze pismo skarżącej, jest kontynuacją wymiany korespondencji pomiędzy skarżącą a organem. Takie działanie organu należy uznać jako realizację zasady informowania stron i pozostałych uczestników postępowania wyrażoną w art. 9 k.p.a. W myśl wspomnianego artykułu organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Organ dwukrotnie informował stronę o możliwości udzielenia dodatkowych wyjaśnień i informacji – osobiście w godzinach pracy urzędu, jak również dwukrotnie pracownicy organu udali się do miejsca zamieszkania skarżącej.
W ocenie Sądu, działanie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w tym pismo z dnia [...] września 2013 r. Nr [...] nie jest ani aktem prawnym, ani czynnością z zakresu administracji publicznej, które może być przedmiotem skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 2 i § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze należało uznać skargę za niedopuszczalną i orzec jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
