II SA/Gl 1497/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2014-08-25Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Elżbieta Kaznowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności obiektu budowlanego na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" (data nadania 4 kwietnia 2014 r.) M. J. wystąpił o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata z urzędu celem wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Gliwicach z dnia 7 lutego 2014 r. W rozpoznawanej sprawie Sąd wspomnianym wyrokiem uchylił zarówno zaskarżoną decyzję, jak i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. z dnia [...] r., nr [...].
Postanowieniem z dnia 7 maja 2014 r. referendarz sądowy oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy. Orzeczenie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 13 maja 2014 r. W dniu 16 maja 2014 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł pismo zatytułowane "sprzeciw", którym to odniósł się merytorycznie do rozpoznanej przez Sąd w dniu 7 lutego 2014 r. sprawy. Kolejnym pismem oznaczonym - "sprzeciw drugi" (z daty nadania 3 czerwca 2014 r.), skarżący przywołując datę wyroku, przedstawił sformułowane w toku postępowania sądowoadministracyjnego zarzuty wobec organu. W dniu 7 sierpnia 2014 r. na druku PPF skarżący ponowił wniosek w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach rozpoznając wniosek o prawo pomocy zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, którego nie odrzucono, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 184 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej w oparciu o kryterium zgodności z prawem. Wskazać należy, że na gruncie zawisłej sprawy Sąd wyrokiem z dnia 7 lutego 2014 r. uchylając decyzję organu I i II instancji w konsekwencji uwzględnił w całości skargę M. J. Wobec korzystnego rozstrzygnięcia sprawy dla skarżącego, wystąpienie przez niego z wnioskiem o ustanowienia fachowego pełnomocnika celem wniesienia skargi kasacyjnej, a także o zwolnienie od kosztów sądowych - jest niezgodne z celem dla jakiego została powołana instytucja prawa pomocy (tj. umożliwienia stronie dochodzenia słusznych praw przed sądem, mimo braku środków finansowych do pokrycia kosztów sądowych), a tym samym pozbawione jest racjonalnych podstaw. W tym konkretnym przypadku uwzględnienie wniosku stanowiłoby nadużycie prawa pomocy. Przepis art. 199 p.p.s.a. konstytuuje bowiem zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego, zaś wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy. Jednakże w sytuacji, kiedy przestaje istnieć powód uzasadniający dochodzenie przez stronę prawa przed sądem, nieracjonalnym jest aby kosztami takiego postępowania obciążać podatnika. Społeczna funkcja instytucji prawa pomocy nie powinna być nadużywana, nawet gdy stałoby się to z uszczerbkiem dla utrzymania skarżącego. Strona występująca na drogę postępowania sądowego powinna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania. Skarżący zatem wszczynając postępowania sądowe winien liczyć się z koniecznością ponoszenia kosztów sądowych.
W ocenie Sądu z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że ustanowiony pełnomocnik z urzędu nie zainicjowałby ewentualnego postępowania kasacyjnego. W konsekwencji przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie oznaczałoby niezasadne wydatkowanie środków publicznych. Podkreślić także należy, że w zawisłej sprawie, rozpoznanej prawomocnym wyrokiem - odmowa przyznania prawa pomocy, nie rodzi w sferze praw skarżącego negatywnych konsekwencji. Jednocześnie wyjaśnić należy, że uchylenie przez Sąd rozstrzygnięć obu instancji, skutkuje rozpoznaniem sprawy administracyjnej na nowo. Zatem organ pierwszej instancji, tj. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. prowadzając postępowanie administracyjne od początku zobowiązany jest zastosować się do oceny prawnej Sądu zawartej w przywołanym wyroku z dnia 7 lutego 2014 r. Dopiero w wyniku tego postępowania, w przypadku ewentualnego nie podzielnia przez skarżącego sposobu załatwienia przez organy administracyjne sprawy, po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie będą służyć w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, zasadne będzie wystąpienie do Sądu z nową skargą a wraz z nią wnioskiem o prawo pomocy.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 260 oraz art. 246 § 1 pkt 1 postanowił jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Elżbieta Kaznowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności obiektu budowlanego na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" (data nadania 4 kwietnia 2014 r.) M. J. wystąpił o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata z urzędu celem wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Gliwicach z dnia 7 lutego 2014 r. W rozpoznawanej sprawie Sąd wspomnianym wyrokiem uchylił zarówno zaskarżoną decyzję, jak i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. z dnia [...] r., nr [...].
Postanowieniem z dnia 7 maja 2014 r. referendarz sądowy oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy. Orzeczenie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 13 maja 2014 r. W dniu 16 maja 2014 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł pismo zatytułowane "sprzeciw", którym to odniósł się merytorycznie do rozpoznanej przez Sąd w dniu 7 lutego 2014 r. sprawy. Kolejnym pismem oznaczonym - "sprzeciw drugi" (z daty nadania 3 czerwca 2014 r.), skarżący przywołując datę wyroku, przedstawił sformułowane w toku postępowania sądowoadministracyjnego zarzuty wobec organu. W dniu 7 sierpnia 2014 r. na druku PPF skarżący ponowił wniosek w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach rozpoznając wniosek o prawo pomocy zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, którego nie odrzucono, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 184 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej w oparciu o kryterium zgodności z prawem. Wskazać należy, że na gruncie zawisłej sprawy Sąd wyrokiem z dnia 7 lutego 2014 r. uchylając decyzję organu I i II instancji w konsekwencji uwzględnił w całości skargę M. J. Wobec korzystnego rozstrzygnięcia sprawy dla skarżącego, wystąpienie przez niego z wnioskiem o ustanowienia fachowego pełnomocnika celem wniesienia skargi kasacyjnej, a także o zwolnienie od kosztów sądowych - jest niezgodne z celem dla jakiego została powołana instytucja prawa pomocy (tj. umożliwienia stronie dochodzenia słusznych praw przed sądem, mimo braku środków finansowych do pokrycia kosztów sądowych), a tym samym pozbawione jest racjonalnych podstaw. W tym konkretnym przypadku uwzględnienie wniosku stanowiłoby nadużycie prawa pomocy. Przepis art. 199 p.p.s.a. konstytuuje bowiem zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego, zaś wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy. Jednakże w sytuacji, kiedy przestaje istnieć powód uzasadniający dochodzenie przez stronę prawa przed sądem, nieracjonalnym jest aby kosztami takiego postępowania obciążać podatnika. Społeczna funkcja instytucji prawa pomocy nie powinna być nadużywana, nawet gdy stałoby się to z uszczerbkiem dla utrzymania skarżącego. Strona występująca na drogę postępowania sądowego powinna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania. Skarżący zatem wszczynając postępowania sądowe winien liczyć się z koniecznością ponoszenia kosztów sądowych.
W ocenie Sądu z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że ustanowiony pełnomocnik z urzędu nie zainicjowałby ewentualnego postępowania kasacyjnego. W konsekwencji przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie oznaczałoby niezasadne wydatkowanie środków publicznych. Podkreślić także należy, że w zawisłej sprawie, rozpoznanej prawomocnym wyrokiem - odmowa przyznania prawa pomocy, nie rodzi w sferze praw skarżącego negatywnych konsekwencji. Jednocześnie wyjaśnić należy, że uchylenie przez Sąd rozstrzygnięć obu instancji, skutkuje rozpoznaniem sprawy administracyjnej na nowo. Zatem organ pierwszej instancji, tj. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta B. prowadzając postępowanie administracyjne od początku zobowiązany jest zastosować się do oceny prawnej Sądu zawartej w przywołanym wyroku z dnia 7 lutego 2014 r. Dopiero w wyniku tego postępowania, w przypadku ewentualnego nie podzielnia przez skarżącego sposobu załatwienia przez organy administracyjne sprawy, po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie będą służyć w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, zasadne będzie wystąpienie do Sądu z nową skargą a wraz z nią wnioskiem o prawo pomocy.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 260 oraz art. 246 § 1 pkt 1 postanowił jak w sentencji.
