I SA/Po 768/13

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] w dniu [...] listopada 2012r. wydał decyzję nr[...], w której określił X.A zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w kwocie[...],- zł

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że podatnik w 2007r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą P.P.U.H. "X" X.A w zakresie: produkcji maszyn stosowanych w przetwórstwie żywności, tytoniu i produkcji napojów, obróbki metali i nakładania powłok na metale oraz transportu drogowego towarów, w tym wynajem dźwigu wraz z kierowcą.

Prowadzona przez stronę działalność gospodarcza opodatkowana była na zasadach o jakich mowa w przepisie art. 30c ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Z 2000 nr 14, poz. 176 ze zm. dalej w skrócie u.p.d.o.f.). Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że w świetle art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.; dalej O.p.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz.U. Nr 152, poz. 1475) księga przychodów i rozchodów jest nierzetelna. Stosownie do zapisu art. 23 § 2 O.p., odstąpiono jednak od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Organ I instancji stwierdził, że zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów faktury wystawione przez firmę Z X.B. na zakup usług nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zaksięgowane na ich podstawie koszty w wysokości [...]zł przekraczają 0,5% kwoty wszystkich kosztów wykazanych w roku 2007 w wysokości [...]zł. Ponadto księga jest nierzetelna w zakresie wysokości wykazanych przez podatnika przychodów z powodu niezaewidencjonowania faktury na rzecz firmy "Y S.L.", dokumentującej sprzedaż linii do krojenia ziół za kwotę [...]zł. Podatnik w korekcie deklaracji PIT-36L za 2007 r. złożonej po zakończeniu kontroli podatkowej zwiększył przychód o kwotę wynikającą z faktury nr [...] z dnia [...] października 2007 r. wystawioną na rzecz "Y S.L.

Po rozpatrzeniu odwołania i po dokonaniu analizy całości zebranego materiału Dyrektor Izby Skarbowej w [...] decyzją z dnia [...] maja 2013r. Nr[...], utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...]11.2012r.

Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że w kwestią sporną w sprawie było, czy faktury wystawione przez Przedsiębiorstwo Z X.B , ul. [...],[...]dokumentowały rzeczywisty obrót gospodarczy pomiędzy podmiotami, a w konsekwencji czy odwołujący miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty wnikające z tych faktur.

Organ odwoławczy uznał, że ustalenia i wnioski organów podatkowych odnoszące się do zanegowanych kosztów uzyskania przychodu są prawidłowe, a zgromadzony materiał dowodowy potwierdza nierzetelność księgi podatkowej w tym zakresie.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego (akt zgonu) wynika, że X.B- wystawca spornych faktur - zmarł w dniu [...].09.2007r., a zatem trzy spośród siedmiu spornych faktur tj. Nr [...]z dnia [...]09.2007r. na kwotę [...]zł netto dokumentująca prace tokarsko - frezarskie, faktura [...] z dnia [...]09.2007r. na kwotę [...]zł netto dokumentująca prace ślusarsko-modelarskie oraz faktura Nr [...]z dnia [...].10.2007r. na kwotę [...]zł netto dokumentująca prace spawalniczo - ślusarskie zostały wystawione po jego śmierci. W toku postępowania podatkowego, w dniu [...].09.2012r. pracownicy Trzeciego Urzędu Skarbowego w [...], w obecności X.A, przesłuchali w charakterze świadka X.C (syna X.B) w celu pozyskania informacji na temat faktycznej działalności firmy "Z" X.B . X.C zeznał, że jego ojciec X.B prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "Z", ale żadnych czynności w tym zakresie nie wykonywał. Rozpoczął działalność gospodarczą prawdopodobnie w 2002r. do dnia zgonu. Osoba o imieniu [...]pomagała zarejestrować działalność gospodarczą. Za zarejestrowanie firmy ojciec otrzymał kwotę [...]zł. Przesłuchiwany zeznał, że nie posiada dokumentacji z prowadzonej przez ojca działalności. X.C zeznał, że ojciec nie zatrudniał pracowników, natomiast osoby trzecie w imieniu ojca zatrudniały około 5-6 osób; ojciec wykonywał swoją działalność (rozbiórka domów i produkcja pustaków) w [...] i [...]; w miejscu zamieszkania ojca nie była prowadza działalność gospodarcza ani nie była przechowywana dokumentacja księgowa. Świadek zeznał, że ojciec nie wynajmował żadnych budynków, w których świadczył usługi, jak również nic mu nie wiadomo, czy pod szyldem firmy "Z" wynajmowane były hale i budynki produkcyjne. Z zeznań X.C wynika także, że ojciec nie posiadał żadnych pojazdów ani parku maszynowego. Świadek nie umiał odpowiedzieć, czy X.B posiadał rachunek bankowy, ale zeznał że w domu nie były przechowywane większe ilości gotówki. Świadek nie umiał odpowiedzieć, czy ojciec zlecał wykonywanie usług podwykonawcom lub innym podmiotom gospodarczym. X.C nie miał także wiedzy na temat zawierania przez ojca umów na świadczenie usług. Zeznający oświadczył, że po śmierci X.B nie przejął jego działalności (nie dokonywał żadnych formalności związanych z likwidacją firmy) - po śmierci ojca osoby trzecie zniknęły, nikt się z nim nie kontaktował na temat dalszego prowadzenia działalności. X.C zeznał również, że na adres zamieszkania ojca (ul. [...]w [...]) żadne pisma z US, innych instytucji państwowych czy firm nie przychodziły. Do przedmiotowego protokołu X.C oświadczył, że jego ojciec posiadał umiejętności hydrauliczne, ślusarskie, spawalnicze i wykonywał prace w robotach drogowych (nie wie jaki miał zawód wyuczony); utrzymywał się ze zbierania złomu; przed śmiercią bardzo długo chorował - miał zwyrodnienia stawów, chodził o kulach.

Organ odwoławczy podniósł, że w dniu [...]08.2012r. wpłynęło do siedziby organu I instancji pismo z Centralnego Biura Śledczego w [...] z dnia [...].08.2012r. przekazujące materiały z postępowania prowadzonego pod sygn. akt [...] dotyczące rzekomego prowadzenia działalności gospodarczej przez X.B , tj.: akt zgonu X.B, pismo z Urzędu Miasta [...] w sprawie X.B oraz protokół przesłuchania X.C z dnia [...].01.2012r. w którym świadek opisał okoliczności założenia firmy “Z". Z zeznań X.C wynika, że jedna z osób, która założyła na nazwisko jego ojca firmę miał na imię[...], X.B otrzymał [...]zł za założenia firmy "Z", nadto kupowane miał ubranie. Kończąc swoje zeznania X.C stwierdził, że wydaje mu się, że ta firma została założona, żeby nie płacić podatków, ale szczegółów nie zna.

Pismem z dnia [...].04.2013r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] poinformował, że X.B w okresie od [...].10.2006r. do [...].09.2007r. zarejestrowaną miał działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Z X.B. W bazie POLTAX nie odnotowano złożenia deklaracji PIT-4, ani PIT-11; podatnik nie zgłaszał też osoby pełnomocnika. Organ podatkowy wskazał ponadto, że w ww. okresie nie przeprowadził żadnej kontroli podatkowej w firmie X.B . Do Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] wpłynęły deklaracje VAT-7 za miesiące od grudnia 2006r. do grudnia 2007r. (z wyjątkiem deklaracji za marzec 2007r.). W deklaracjach nie wskazano żadnych wartości obrotu (deklaracje "zerowe"), a deklaracje za styczeń 2007r. oraz od kwietnia 2007r. do grudnia 2007 zostały złożone bez podpisu podatnika lub osoby go reprezentującej. X.B nie stawiał się na kierowane do niego wezwania do złożenia wyjaśnień w tym zakresie. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] wykreślił X.B z rejestru podatników VAT. Z przedmiotowego pisma wynika również, że w systemach informatycznych Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] nie odnotowano złożenia przez X.B deklaracji PCC-3, jak również wpływu rocznych zeznań podatkowych w zakresie podatku dochodowego za lata 2006 - 2007. Organ wziął pod uwagę materiał dowodowy przesłany przez Centralne Biuro Śledcze Zarząd w [...] z akt postępowania prowadzonego pod sygn. [...]tj.: protokół przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie od X.D oraz wydruki faktur i dowodów wpłaty KP dotyczących podmiotów "Z" X.B i P.P.U.H. "X", który to materiał dowodowy został włączony do akt sprawy. Z protokołu przesłuchania X.D z dnia [...]06.2010r. przez Prokuraturę Rejonową [...]w [...] wynika, że uczestniczył on w procederze sprzedawania pustych faktur. Poszukiwano osoby, które zgodziłyby się założyć fikcyjne przedsiębiorstwa , do tych osób należał również X.B, który zarejestrowały firmę po to, by można był, posługując się jego danymi, wystawiać fikcyjne faktury. Podczas zeznań X.D dostarczył płytę z danymi firm, które były odbiorcami faktur oferowanych przez ww. osoby. Płyta ta zawierała pliki z rozszerzeniem.xls, w których znajdowały się, m.in. odzwierciedlenia faktur i dowodów KP wystawionych w imieniu X.B. Na płycie tej znajdował się między innymi folder o nazwie "X", który zawierał faktury, jak również dowody KP nieznacznie tylko różniące się od tych, którymi okazał się X.A w toku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego oraz formy elektroniczne faktur, które miały być wystawione na rzecz podmiotu o nazwie "X"X.A.

W ocenie organu odwoławczego strona nie potrafiła podać żadnych konkretnych okoliczności, w jakich rozpoczęła się współpraca z firmą X.B. Nie zna nazwiska osoby, z którą współpracował, nie posiada jej numeru telefonu, nie zna miejsca ani dokładnych okoliczności poznania tejże osoby. Ponadto, podatnik nie posiada żadnej korespondencji z firmą X.B , jak również umów, wycen zleconych usług, na podstawie których można by potwierdzić, że taka współpraca rzeczywiście miała miejsce. Twierdzenie podatnika o wykonaniu telefonu z zapytaniem o potwierdzenie, czy kontrahent jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny do Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...], nie może być w żaden sposób zweryfikowane, gdyż ewentualne bilingi rozmów nie potwierdziłyby treści prowadzonych rozmów. Dodatkowo organ II instancji zauważa, że zeznania podatnika w kwestii faktycznego wykonania usług przez X.B zawierają istotne sprzeczności. W trakcie przesłuchania w dniu [...]03.2011r. podatnik zeznał, że faktury wystawione przez firmę "Z " zostały wysłane pocztą, natomiast zeznając w charakterze kontrolowanego wskazał, że przywoziła je osoba dostarczająca towar. Początkowo podatnik twierdził, że zapłata za faktury nastąpiła częściowo formie przelewu na konto firmy "Z" w Banku [...]i częściowo gotówką, natomiast w dniu [...]09.2012r. zeznał, że zapłata została uregulowana wyłącznie gotówką.

Ponadto organ odwoławczy podkreślił, że przesłuchani w dniu [...]05.2012r. pracownicy podatnika - tj.: X.E (kierownik zakładu) oraz X.F (kierownik produkcji) nie kojarzyli firmy "Z" X.B i nie przypominali sobie żadnych okoliczności ewentualnej współpracy, nie potwierdzili faktu rzeczywistego wykonania spornych usług przez X.B. Ponadto organ zauważył, że jak zeznał podatnik dostarczane elementy mogły mierzyć od 1 m -6m wysokości i ważyć do 100kg, zatem rozładunku takich elementów nie mógł dokonywać samodzielnie dostawca, a żaden z pracowników nie przypomina sobie dostaw od firmy X.B.

W ocenie organu odwoławczego opisy do faktur oraz złożone w związku z tym zeznania i wyjaśnienia są niewiarygodne. Analiza opisów faktur wskazuje, że produkcja poszczególnych podzespołów wykonywanych przez "Z" musiałaby być wykonywana w bardzo krótkim czasie, przy czym wartość kwestionowanych faktur stanowi znaczną część wartości produktu końcowego. To z kolei stoi w sprzeczności z zeznaniami podatnika, który w dniu [...].05.2012r. zeznał, że X.B nie wykonywał dla niego żadnych ważnych elementów konstrukcyjnych tylko cyt.; "pewne elementy wykończeniowe". Nie bez znaczenia, w ocenie organu, pozostaje akt, że do każdej z faktur przygotowywane były rysunki, na podstawie których wykonywano poszczególne elementy, np. wały, workownice, podzespoły do maszyny chłodnicy pionowej itp., których nazwy widnieją na rysunkach. Tymczasem przedsiębiorstwo "Z", które rzekomo miało specyfikacje do wykonywanych usług, wpisywało na fakturach jedynie ogólne sformułowanie np. "prace konstrukcyjno- spawalnicze", "prace tokarsko frezarskie", "prace ślusarsko modelarskie".

Organ odwoławczy zauważył także, że w trakcie postępowania kontrolnego podatnik zeznał w dniu [...]05.2012r., że nie posiada dowodów przekazania gotówki za maszyny wykonane przez firmę "Z"; natomiast po wszczęciu postępowania podatkowego X.A przedstawił w dniu [...].07.2012r. dowody KP. Były to dokumenty pokwitowania wpłaty gotówkowej. Analiza zebranych w sprawie dowodów, jak również samych dokumentów KP, świadczy o nierzetelności tychże dokumentów. Powyższe potwierdzają dostarczone przez X.D w formie elektronicznej pliki z rozszerzeniem.xls., które zawierał faktury, jak również dowody KP nieznacznie tylko różniące się od tych, którymi okazał się X.A w toku postępowania podatkowego. Dodatkowo organ zwrócił uwagę, że numeracja tychże dowodów nie była chronologiczna - dowody wystawione wcześniej mają numer późniejszy od tych wystawionych np. tydzień później. Ponadto, organ II instancji zauważył, że na ww. dowodach jako wystawca widnieje X.B, a każdy z tych dokumentów podobnie jak faktury opatrzony jest pieczątką z podpisem. Tymczasem spośród dostarczonych dowodów, pięć z nich zostało wystawionych już po śmierci X.B, jeden w dniu jego śmierci, a tylko jeden na kilka dni przez śmiercią.

Zdaniem organu odwoławczego dowody przedłożone przez podatnika w odwołaniu nie potwierdzają, że transakcje udokumentowane fakturami VAT, wystawionymi dla X.A przez "Z" X.B w rzeczywistości miały miejsca. Niewystarczającym jest wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Organ odwoławczy podkreślił, że wydatki faktycznie poniesione, to takie, które wynikają z rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, mających odzwierciedlenie w prawidłowych i rzetelnych dowodach źródłowych.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu X.A wniósł o uchylenie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2013 r. oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.: art. 120, art. 122, art. 180 § 1, art. 187, art. 188 i art. 191 O.p. , a także przepisów prawa materialnego, tj.: art. 22 ust.1 u.p.d.o.f. poprzez ich niezastosowanie względnie niewłaściwe zastosowanie, a co za tym idzie niepodjęcie przez organ podatkowy wszelkich koniecznych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, niezebranie i nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego, nieustalenie prawdy obiektywnej, błędną, jednostronną i naruszającą prawo ocenę dowodów zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a także bezpodstawne nieprzeprowadzenie dowodów wnioskowanych przez skarżącego. X.A zaskarżył jednocześnie postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...]04.2013r. o odmowie przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadka X.C (wydane w przedmiotowej sprawie). Zdaniem strony, organ II instancji wydając przedmiotowe postanowienie naruszył przepisy art. 120, art. 122, art. 180, art. 187 i art. 188 O.p.

W uzasadnieniu skargi strona wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji maszyn - linii technologicznych. W roku 2007 zakupiła i użyła elementy wchodzące w skład maszyn - linii technologicznych oraz usługi związane z ich realizacją od podmiotu zewnętrznego, tj.: "Z"X.B. Za dokonane usługi firma "Z" wystawiła skarżącemu faktury VAT, za które X.A zapłacił gotówką. Podatnik podkreślił, że w trakcie postępowania podatkowego przedstawił organowi I instancji dokumentację, z której wynika, gdzie zostały zużyte elementy wykonane przez X.B. W trakcie postępowania odwoławczego przedłożył tez dokumenty, z których wynika, że w roku 2007 nie był w stanie wykonać tych elementów w swoim przedsiębiorstwie. W ocenie skarżącego w toku postępowania wykazał, że otrzymał faktury, za które zapłacił, wykazał, jakich elementów dotyczyły te faktury, wykazał też gdzie te elementy zostały wykorzystane. Skarżący podnosi, że bezpodstawnie organ odmówił ponownego przesłuchania X.C, w jego ocenie zeznania świadka "pozornie były wewnętrznie sprzeczne" - z jednej strony świadek zeznał, że X.B a działalności nie prowadził, nie miał pracowników, maszyn i hal, z drugiej zaś strony firma ojca była zarejestrowana, prowadziła księgowość i rachunkowość, zatrudniała pracowników, prowadziła czynności produkcyjne i rozbiórkowe. Skarżący w uzasadnieniu skargi wskazał także na fakt, że z zeznań X.C wynika, że na adres zamieszkania i zarejestrowanej siedziby działalności X.B (ul. [...] [...]) nie przychodziła żadna urzędowa korespondencja, gdy tymczasem Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] poinformował tut. organ podatkowy o fakcie wysyłania do X.B m.in. wezwań do stawienia się w siedzibie urzędu celem wyjaśnienia kwestii braku podpisu na złożonych deklaracjach VAT-7. Podatnik zarzucił, że organ II instancji nie powinien był poprzestać jedynie na pisemnych wyjaśnieniach Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...], gdyż nie stanowią one dokumentu urzędowego, zaś nawet jeśli by tak było dokument urzędowy korzysta jedynie z domniemania prawdziwości (autentyczności dokumentu) oraz zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadnej.

W pismem procesowym z dnia [...]października 2013r. skarżący podtrzymał swoje dotychczasowe zarzuty dotyczące naruszenia przez organy podatkowe obu instancji przepisów postępowania. Skarżący wskazał ponadto na naruszenie przez organy podatkowe przepisów art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. W kontekście powyższego strona wskazała także na naruszenie przepisów art. 122 i 187 O.p. poprzez błędną ocenę zebranych dowodów, a także przerzucenie na podatnika ciężaru udowodnienia poniesienia kosztu. Ponadto zdaniem strony wykładnia gramatyczna przepisu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, jeżeli wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W piśmie procesowym z dnia [...] stycznia 2014r., Dyrektor Izby Skarbowej w [...] podkreślił, że do przedmiotowych zarzutów, ustosunkował się w sposób wnikliwy w odpowiedzi na skargę.

W opinii Dyrektora Izby Skarbowej w [...] zebrany materiał dowodowy wskazuje, że sporne faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Świadczą o tym zebrane w sprawie dowody i okoliczności powołane w decyzji oraz odpowiedzi na skargę. W związku z powyższym to na podatniku, a nie na organach podatkowych, spoczywało wskazanie dowodów pozwalających na ustalenie, na rzecz jakich podmiotów rzeczywiście ponosił wydatki i w jakiej wysokości. Brak udokumentowania wydatków podatnika w postaci wiarygodnych faktur nie został zastąpiony innymi dowodowymi wskazującymi na rzeczywiste poniesienie wydatków, które następnie poddać można by formalnej weryfikacji. Skarżący takich dowodów nie dostarczył.

W piśmie procesowym z [...]marca 2014r. skarżący oświadczył, że w całości podtrzymuję swoje dotychczasowe stanowisko oraz zarzucił Dyrektorowi Izby Skarbowej, że nie odniósł w piśmie z [...].01.2014r. w sposób merytoryczny i konkretny do pisma skarżącego z dnia[...].10.2013r. W pozostałej części pisma strona skarżąca powołała argumenty zaprezentowane na wcześniejszym etapie postępowania.

W odpowiedzi na ww. pismo organ odwoławczy podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie procesowym z dnia [...]stycznia 2014r. oraz w odpowiedzi na skargę i wniósł o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się zasadniczo do kwestii, czy w świetle obowiązującego prawa w badanym okresie skarżący miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z faktur wystawionych Przedsiębiorstwo Z X.B dokumentujących zakup usług tokarsko - frezarskich, ślusarsko - modelarskich i spawalniczo -ślusarskich.

W ocenie Sądu rację w zaistniałym sporze przyznać należało organom podatkowym, które zebrały wyczerpujący materiał dowodowy przydatny do wydania ostatecznej decyzji oraz dokonały jego wszechstronnej i prawidłowej oceny, a przy tym właściwie zastosowały przepisy prawa materialnego i procesowego.

Sąd stwierdził, że organy obu instancji działały praworządnie, tj. na podstawie przepisów prawa i w granicach prawa. Szczegółowo uzasadniły, jakimi przesłankami kierowały się podejmując rozstrzygnięcie i ustosunkowywały się do argumentów podnoszonych przez podatnika w trakcie postępowania. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przytoczono wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy oraz dokonano na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania oceny, czy dana okoliczność została udowodniona. Organy podatkowe wyjaśniły również podstawę prawną decyzji z przytoczeniem przepisów prawa, które w przedmiotowej sprawie znalazły zastosowanie.

Wbrew argumentacji skargi, organy nie naruszyły zasad wyrażonych w art. 122 i 187 O.p. albowiem podjęły wszelkie działania niezbędne w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Orany dopuściły wszelkie dowody, które mogły się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, w szczególności: wyjaśnienia skarżącego, zeznania pracowników P.P.U.H. "X" oraz X.C (syna wystawcy spornych faktur VAT), dowody zgromadzone w postępowaniu przeprowadzonym przez Centralne Biuro Śledcze w [...] - tj.: protokóły przesłuchania w charakterze świadka X.D , protokóły przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie od X.D , wydruki faktur i dowodów wpłaty KP dotyczących podmiotów "Z" i P.P.U.H. "X", a także informacje przekazane przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] odnośnie firmy "Z" X.B .

Sąd stwierdza, że zgodna z art. 191 O.p. jest dokonana przez organ odwoławczy ocena materiału dowodowego. Ocenie podlegał każdy dowód z osobna oraz wszystkie dowody we wzajemnej ze sobą więzi. Podstawę rozstrzygnięcia organów stanowiła całość zebranego materiału dowodowego, a nie pojedyncze fakty. Na prawidłowość dokonanej oceny materiału dowodowego wskazuje fakt, że wyciągnięte na jego podstawie wnioski mają logiczne uzasadnienie. To z kolei, że określone dowody ocenione zostały niezgodnie z intencją skarżącego, nie oznacza jeszcze, że organ odwoławczy dopuścił się naruszenia art. 191 O.p. Podkreślenia wymaga, że dopóki granice swobodnej oceny dowodów nie zostaną przez organ orzekający przekroczone, Sąd nie ma podstaw do podważania dokonanych w ten sposób ustaleń. W opinii Sądu organ odwoławczy właściwie rozważył całość zebranego materiału dowodowego, a w uzasadnieniu rozstrzygnięcia bardzo szczegółowo wyjaśnił, czym kierował się rozpatrując sprawę, jakim dowodom odmówił wiarygodności, a jakim dał wiarę. Podatnik nie przedstawił argumentów mogących prowadzić do konkluzji, że ocena dowodów przeprowadzona przez organy podatkowe nie korzysta z ochrony przewidzianej w art. 191 O.p. Zdaniem Sądu konkluzje podatnika nie prowadzą do podważenia końcowego stanowiska organów podatkowych obu instancji. Ponadto zaskarżona decyzja, wbrew twierdzeniu strony, zawiera wszystkie niezbędne elementy określone w art. 210 O.p.

Sąd uważa, że zasadnie organy podatkowe odmówiły ponownego przesłuchania X.B na okoliczność wyjaśnienia sprzeczności w zeznaniach ww. osoby oraz nieścisłości pomiędzy wyjaśnieniami świadka a informacjami przekazanymi przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...]. Trafnie organy podatkowe zwróciły uwagę, że X.C , zamieszkiwał pod tym samym adresem co X.B, posiadał wiedzę na temat działań swojego ojca. Niemniej jednak to nie świadek zarejestrował działalność gospodarczą i to nie on uczestniczył - co wprost wynika z jego zeznań - w czynnościach rejestrujących firmę. W opinii Sądu zeznania X.C są spójne z pozostałymi dowodami, a zatem nie było podstaw do ponownego przesłuchania ww. świadka. Dodatkowo, zauważyć należy, że X.A uczestniczył w przesłuchaniu X.C, jednakże z przysługującego mu uprawnienia do zadawania pytań nie skorzystał. W ocenie Sądu zeznania X.C potwierdzają ustalenia organu, że X.B zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą "Z" nie w celu faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, ale w celu umożliwienia osobom trzecim wystawiania faktur na jego nazwisko.

Sąd przyznał także rację organom podatkowym, że nie miały podstaw do zakwestionowania treści pisma Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] przekazującego informacje na temat działalności gospodarczej X.B . Pismo ww. organu stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 § 1 O.p., w związku z czym korzysta on z domniemania prawdziwości i autentyczności. Zgodnie bowiem z treścią ww. artykułu, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Należy zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, że dokument urzędowy korzysta jedynie z domniemania prawdziwości i autentyczności, i możliwe jest obalenie jego treści za pomocą przeciwdowodu. W przedmiotowej sprawie skarżący nie przedstawił dowodów kwestionujących prawdziwość informacji przekazanych przez organ skarbowy w [...]. Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Sądu trudno jest doszukać się naruszenia art. 188 O.p., zgodnie z którym żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczając innym dowodem.

W ocenie Sądu bezzasadne są również zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.;dalej - u.p.d.o.f.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 tej ustawy. Problematyka kosztów uzyskania przychodów ma dla funkcjonowania podatku dochodowego podstawowe znaczenie. Możliwość bowiem zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wpływa bezpośrednio na wysokość dochodu będącego podstawą opodatkowania, a w konsekwencji wysokość należnego zobowiązania. Zatem - co do zasady - każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 u.p.d.o.f., powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu. Niemniej jednak przy ocenie istnienia okoliczności uzasadniających potrącenie kosztów na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie można pomijać zasad ich dokumentowania. Zapisy w księgach dokonywane winny być na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Są nimi m.in. faktury lub inne dowody stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczych, zgodnie z ich faktycznym przebiegiem. Dokumenty muszą więc odzwierciedlać rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, zarówno pod względem tożsamości towaru lub usługi, jak również stron transakcji.

W opinii sądu zebrany i oceniony materiał dowodowy dał podstawę do stwierdzenia, że zakwestionowane w przedmiotowej sprawie faktury VAT nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji i nie pochodziły od podmiotu, który został określony na fakturze jako wystawca faktury.

Ze zgromadzonego w materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, że X.B w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej. Jego dane osobowe posłużyły - prawdopodobnie za jego zgodą - do zarejestrowania działalności gospodarczej w celu wystawiania fikcyjnych faktur.

Powyższe potwierdzają pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] który poinformował, że z dniem[...].04.2007r. wykreślił X.B z rejestru podatników VAT (utrudniony kontakt z podatnikiem). X.B był zarejestrowanym podatnikiem, jednak w deklaracjach VAT-7 nie wykazał żadnego obrotu i podatku należnego, podatnik nie dokonał rozliczenia podatku dochodowego. Jak wynika z materiału dowodowego X.B nie posiadał żadnego majątku, tj.: hal produkcyjnych, w których mogłaby odbywać się produkcja przedmiotowych elementów, nie zatrudniał również pracowników. Działalność gospodarcza X.B zarejestrowana była pod adresem: [...], ul. [...] (lokal mieszkalny) - oprócz tego adresu ww. podmiot nie zgłaszał innych miejsc prowadzenia działalności. Należy też zgodzić się z organem, że mało prawdopodobnym jest, żeby X.B wykonał elementy, które według oświadczenia skarżącego miały rozmiary od 1,30 metra do 6 metrów, a waga pojedynczych elementów wahała się od 70 kg do 100 kg, w lokalu mieszkalnym. Ponadto z zeznań X.C (syna wystawcy spornych faktur VAT) wynika, że ojciec zarejestrował działalność gospodarczą, ale żadnych czynności w tym zakresie nie wykonywał. Świadek oświadczył, że ojciec nie zatrudniał pracowników, nie wynajmował żadnych budynków, nie posiadał pojazdów, ani parku maszynowego.

Sąd pragnie również podkreślić, że włączony przez X.A do akt sprawy materiał dowodowy dowodzi jedynie, że określone elementy są częścią składową wyprodukowanych maszyn. W ocenie Sądu dowodzenie, że w postępowaniu przedstawiła dowody na okoliczność, że stan zatrudnienia, park maszynowy nie pozwalał na wyprodukowanie maszyn własnymi środkami i skarżący musiał korzystać z podwykonawców, pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia. Nawet gdy skarżący wykazał tę okoliczność, nie byłaby to przesłanka do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów kwot wynikających z zakwestionowanych faktur. Należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodu może być tylko wydatek faktycznie poniesiony, przy czym zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa, udowodnienie jego poniesienia spoczywa na podatniku. Winien on posiadać takie dowody, które w sposób obiektywny wykażą fakt poniesienia wydatku i związek z przychodem, a więc wskażą na wiarygodność operacji gospodarczych, ujętych w księgach podatkowych.

Tymczasem skarżący nie przedstawił wiarygodnych dowodów na okoliczność dokonania transakcji z Z X.B . Skarżący nie potrafił podać konkretnych faktów i okoliczności, w jakich rozpoczęła się współpraca z ww. firmą. Nie potrafił podać nazwiska osoby, z którą współpracował, nie posiada jej numeru telefonu, nie zna miejsca ani dokładnych okoliczności poznania tejże osoby. Ponadto, skarżący nie posiada żadnej korespondencji z firmą X.B., jak również umów czy dokonanych wycen na rzekomo wykonane elementy, na podstawie których można by potwierdzić, że taka współpraca rzeczywiście miała miejsce. Okoliczności współpracy z firmą "Z" nie potwierdzili również przesłuchiwani pracownicy X.A - tj.: X.E (kierownik zakładu) oraz X.F (kierownik produkcji). Jedynymi dowodowymi, które potwierdzają współpracę pomiędzy skarżącym a X.B są faktury i dowody KP (opatrzone pieczątką i podpisem X.B), z których pięć zostało wystawionych już po śmierci X.B, jeden w dniu jego śmierci, a tylko jeden na kilka dni przez śmiercią. Zauważyć przy tym należy, że zaistnienie powyższych okoliczności (zawarcie pisemnych umów z kontrahentem, osobiste kontakty czy też korespondencja z wystawcą faktur itp.,), nie jest konieczne - na co wskazuje również skarżący - by dany wydatek uznać, w świetle art. 22 u.p.d.o.f., za koszt uzyskania przychodu. W sytuacji jednak gdy wystawione faktury czy też inne dokumenty okazują się nierzetelne, okoliczności takie mogą przyczynić do wyjaśnienia sprawy i dalszej weryfikacji wydatków.

Reasumując Sąd pragnie podkreślić, że prawo podatnika do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów nie wynika z samego faktu posiadania dokumentu, lecz z faktu nabycia towaru bądź usługi, czyli bezspornego poniesienia wydatku i celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Organ prawidłowo zakwestionował możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które w rzeczywistości nie miały miejsca, ponieważ wykazano, że "Z" nie wykonywała usług na rzecz skarżącego, nie przedłożył też żadnego dowodu wskazującego na faktycznego wykonawcę usług i faktyczne poniesienie kosztów związanych z przychodem.

W związku z powyższym, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzeczono, jak w sentencji wyroku.