I SA/Lu 773/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-10-21Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marcin Małek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 21 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi E. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r. p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, skarżący wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, podając jedynie we wniosku, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną oraz to, że rodzina utrzymuje się z otrzymywanych przez małżonków świadczeń emerytalnych w łącznej wysokości 3.683,97 zł miesięcznie.
Wobec uznania, że złożone oświadczenie nie jest wystarczające do oceny sytuacji majątkowej skarżącego, na podstawie art. 255 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") wezwano go do złożenia wyjaśnień dotyczących swojej sytuacji materialnej, w tym m.in. do złożenia wyciągów ze wszystkich posiadanych przez małżonków rachunków bankowych, na których gromadzone są środki pieniężne, wykazania kto jest właścicielem wskazanych mieszkań w Łukowie oraz Warszawie, nadesłania zaświadczenia o wszystkich osobach zamieszkałych razem ze skarżącym, wykazania wielkości miesięcznych kosztów utrzymania rodziny oraz złożenia oświadczenia wyjaśniającego, kto poniósł koszty sporządzenia skargi i jaka była ich wysokość.
Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu 25 września 2013 r. (k. 41 akt sądowych). Do dnia posiedzenia niejawnego do tutejszego sądu nie wpłynęły żadne żądane w wezwaniu dokumenty i oświadczenia skarżącego.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie rzeczy wniosek skarżącego nie mógł zostać uwzględniony.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym, czyli takim, jakiego przyznania domagała się skarżąca, może zostać przyznane w razie wykazania, że strona nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z cytowanego przepisu wynika, że dla przyznania prawa pomocy konieczne jest niewątpliwe wykazanie, że poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania przekracza możliwości majątkowe strony. W razie jednak, gdyby oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, obligatoryjnie składane wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy (art. 252 § 1 p.p.s.a.) nie zawierało danych wystarczających do oceny, bądź też jego treść nasuwała wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony i jej zdolności płatniczych, sąd (lub referendarz sądowy) zgodnie z art. 255 p.p.s.a. zobligowany jest do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia tych okoliczności poprzez wezwanie strony do złożenia konkretnie określonych dokumentów i oświadczeń i dopiero w oparciu o taki materiał dowodowy wydaje rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy.
Zaniechanie zastosowania się przez stronę do wezwania sądu (lub referendarza sądowego) wystosowanego w trybie wyznaczonym przez art. 255 p.p.s.a. ma ten skutek, że sąd (lub referendarz sądowy) nie może skorzystać ze wszystkich koniecznych do rozstrzygnięcia wniosku oświadczeń bądź dokumentów źródłowych. Ich brak powoduje, że materiał dowodowy w dalszym ciągu jest niekompletny, a zatem niewystarczający do sprawdzenia, czy twierdzenie strony o niemożności poniesienia kosztów postępowania znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. To bowiem strona ma przekonać rozpatrującego wniosek, że znajduje się w takiej sytuacji, która uniemożliwia jej poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania. Samo oświadczenia strony skarżącej zawarte w złożonym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie stanowi w okolicznościach niniejszej sprawy wystarczającej podstawy do przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie.
Prawo pomocy jest bowiem formą dotowania strony przez Państwo, poprzez zapewnienie jej bezpłatnego udziału w procesie. Oczywistym wobec tego jest, że rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy konieczna jest weryfikacja danych przedstawionych przez wnioskodawcę. Strona jest zaś obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż skarżący nie wyjaśniła w pełni sytuacji finansowej oraz materialnej, gdyż wbrew wezwaniu nie przedłożył żądanych dokumentów oraz oświadczeń w tym w szczególności dotyczących wysokości dochodów i wydatków. Nie przedstawił również żadnych informacji na temat posiadanego majątku oraz osób wspólnie z nim zamieszkujących.
Konkludując, zawartych we wniosku oświadczeń skarżącego nie sposób uznać za wystarczające, albowiem ich ogólnikowość nie pozwala na weryfikację ich wiarygodności. Brak zaś odpowiedzi na wezwanie do wyjaśnienia sytuacji finansowej, oznacza, że skarżący nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku, w związku z czym stwierdzić należy, iż nie zachodzi obowiązek uznania przesłanek z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. za uprawdopodobnione. W orzecznictwie nie budzi zaś wątpliwości, że uchylenie się strony od obowiązków nałożonych w toku takiego postępowania uzupełniającego należy uznać za przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku okoliczności, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie (por. postanowienie NSA z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt II OZ 1112/06, ONSAiWSA 2007, nr 4, poz. 79).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 i art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marcin Małek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 21 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi E. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r. p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, skarżący wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, podając jedynie we wniosku, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną oraz to, że rodzina utrzymuje się z otrzymywanych przez małżonków świadczeń emerytalnych w łącznej wysokości 3.683,97 zł miesięcznie.
Wobec uznania, że złożone oświadczenie nie jest wystarczające do oceny sytuacji majątkowej skarżącego, na podstawie art. 255 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") wezwano go do złożenia wyjaśnień dotyczących swojej sytuacji materialnej, w tym m.in. do złożenia wyciągów ze wszystkich posiadanych przez małżonków rachunków bankowych, na których gromadzone są środki pieniężne, wykazania kto jest właścicielem wskazanych mieszkań w Łukowie oraz Warszawie, nadesłania zaświadczenia o wszystkich osobach zamieszkałych razem ze skarżącym, wykazania wielkości miesięcznych kosztów utrzymania rodziny oraz złożenia oświadczenia wyjaśniającego, kto poniósł koszty sporządzenia skargi i jaka była ich wysokość.
Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu 25 września 2013 r. (k. 41 akt sądowych). Do dnia posiedzenia niejawnego do tutejszego sądu nie wpłynęły żadne żądane w wezwaniu dokumenty i oświadczenia skarżącego.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie rzeczy wniosek skarżącego nie mógł zostać uwzględniony.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym, czyli takim, jakiego przyznania domagała się skarżąca, może zostać przyznane w razie wykazania, że strona nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z cytowanego przepisu wynika, że dla przyznania prawa pomocy konieczne jest niewątpliwe wykazanie, że poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania przekracza możliwości majątkowe strony. W razie jednak, gdyby oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, obligatoryjnie składane wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy (art. 252 § 1 p.p.s.a.) nie zawierało danych wystarczających do oceny, bądź też jego treść nasuwała wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony i jej zdolności płatniczych, sąd (lub referendarz sądowy) zgodnie z art. 255 p.p.s.a. zobligowany jest do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia tych okoliczności poprzez wezwanie strony do złożenia konkretnie określonych dokumentów i oświadczeń i dopiero w oparciu o taki materiał dowodowy wydaje rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy.
Zaniechanie zastosowania się przez stronę do wezwania sądu (lub referendarza sądowego) wystosowanego w trybie wyznaczonym przez art. 255 p.p.s.a. ma ten skutek, że sąd (lub referendarz sądowy) nie może skorzystać ze wszystkich koniecznych do rozstrzygnięcia wniosku oświadczeń bądź dokumentów źródłowych. Ich brak powoduje, że materiał dowodowy w dalszym ciągu jest niekompletny, a zatem niewystarczający do sprawdzenia, czy twierdzenie strony o niemożności poniesienia kosztów postępowania znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. To bowiem strona ma przekonać rozpatrującego wniosek, że znajduje się w takiej sytuacji, która uniemożliwia jej poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania. Samo oświadczenia strony skarżącej zawarte w złożonym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie stanowi w okolicznościach niniejszej sprawy wystarczającej podstawy do przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie.
Prawo pomocy jest bowiem formą dotowania strony przez Państwo, poprzez zapewnienie jej bezpłatnego udziału w procesie. Oczywistym wobec tego jest, że rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy konieczna jest weryfikacja danych przedstawionych przez wnioskodawcę. Strona jest zaś obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż skarżący nie wyjaśniła w pełni sytuacji finansowej oraz materialnej, gdyż wbrew wezwaniu nie przedłożył żądanych dokumentów oraz oświadczeń w tym w szczególności dotyczących wysokości dochodów i wydatków. Nie przedstawił również żadnych informacji na temat posiadanego majątku oraz osób wspólnie z nim zamieszkujących.
Konkludując, zawartych we wniosku oświadczeń skarżącego nie sposób uznać za wystarczające, albowiem ich ogólnikowość nie pozwala na weryfikację ich wiarygodności. Brak zaś odpowiedzi na wezwanie do wyjaśnienia sytuacji finansowej, oznacza, że skarżący nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku, w związku z czym stwierdzić należy, iż nie zachodzi obowiązek uznania przesłanek z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. za uprawdopodobnione. W orzecznictwie nie budzi zaś wątpliwości, że uchylenie się strony od obowiązków nałożonych w toku takiego postępowania uzupełniającego należy uznać za przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku okoliczności, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie (por. postanowienie NSA z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt II OZ 1112/06, ONSAiWSA 2007, nr 4, poz. 79).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 i art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
