II SA/Wa 813/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-03-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Malicka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego R. F. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego R. F. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) oraz kwotę 110,40 zł (sto dziesięć złotych czterdzieści groszy), stanowiącą 23% podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 813/12 oddalił skargę R. G. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego.
Postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r. zostało przyznane stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu.
Na tej podstawie Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego r. pr. R. F.
Wyznaczony radca prawny złożył w niniejszej sprawie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną od wydanego przez Sąd wyroku. Jednocześnie wniósł o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej w podwójnej wysokości, z uwagi na zawiłość i obszerność sprawy. Ponadto oświadczył, że powyższe koszty nie zostały opłacone zarówno w części, jak i w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 października 2012 r. przywrócił termin do wniesienia skargi kasacyjnej, uznając, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 20 grudnia 2013 r. w sprawie z wniesionej skargi kasacyjnej, sygn. akt I OSK 3038/12, ustanowiony pełnomocnik reprezentował skarżącego, popierając wniesioną skargę kasacyjną (k-112 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 r. oddalił skargę kasacyjną.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wynagrodzenie to jest przyznawane przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu, określonym w przepisach art. 258-261 tej ustawy.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490), zwanym dalej rozporządzeniem.
Z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia wynika, że zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji należy się pełnomocnikowi z urzędu, między innymi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Przepis ten stanowi jednocześnie, że wysokość stawki minimalnej opłaty za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej przez radcę prawnego, który nie występował w sprawie przed sądem I instancji, wynosi 100% stawki minimalnej, określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia.
Stosownie zaś do § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie", wynosi 240 zł.
Ponadto w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie r. pr. R. F. został ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu dla R. G. po wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyroku o oddaleniu wniesionej skargi, czyli po zakończeniu postępowania sądowego w pierwszej instancji.
Jak wynika z akt sprawy, pomoc udzielona skarżącemu, za którą należy się pełnomocnikowi wynagrodzenie, polegała na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej od wydanego przez Sąd orzeczenia oraz udziale w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 20 grudnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 3038/12.
Należy więc przyjąć, iż w tym wypadku podstawą ustalenia minimalnej stawki wynagrodzenia jest § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia.
Równocześnie, jak wynika z powołanego wyżej przepisu, "jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji", wskaźnik procentowy stawki, określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, wynosi 100 %.
Ustanowiony w niniejszej sprawie pełnomocnik z urzędu wniósł o przyznanie mu kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości.
Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-4. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy (§ 2 ust. 2).
Stosownie do powołanych wyżej przepisów oraz biorąc pod uwagę nakład pracy włożony przez pełnomocnika w niniejszej sprawie ustalono, że należne pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenie wynosi 480 zł i powinno być podwyższone o kwotę 110,40 zł, stanowiącą podatek od towarów i usług, który na dzień wydania postanowienia wynosi 23%.
Ponadto, w niniejszej sprawie r. pr. R. F., stosownie do § 16 rozporządzenia, złożył wymagane oświadczenie.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 ppsa w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ppsa oraz stosownie do § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, a także w myśl § 2 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia, postanowiono, jak w sentencji.
Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146 a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Malicka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego R. F. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego R. F. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) oraz kwotę 110,40 zł (sto dziesięć złotych czterdzieści groszy), stanowiącą 23% podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 813/12 oddalił skargę R. G. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego.
Postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r. zostało przyznane stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu.
Na tej podstawie Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego r. pr. R. F.
Wyznaczony radca prawny złożył w niniejszej sprawie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną od wydanego przez Sąd wyroku. Jednocześnie wniósł o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej w podwójnej wysokości, z uwagi na zawiłość i obszerność sprawy. Ponadto oświadczył, że powyższe koszty nie zostały opłacone zarówno w części, jak i w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 października 2012 r. przywrócił termin do wniesienia skargi kasacyjnej, uznając, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 20 grudnia 2013 r. w sprawie z wniesionej skargi kasacyjnej, sygn. akt I OSK 3038/12, ustanowiony pełnomocnik reprezentował skarżącego, popierając wniesioną skargę kasacyjną (k-112 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 r. oddalił skargę kasacyjną.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wynagrodzenie to jest przyznawane przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu, określonym w przepisach art. 258-261 tej ustawy.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490), zwanym dalej rozporządzeniem.
Z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia wynika, że zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji należy się pełnomocnikowi z urzędu, między innymi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Przepis ten stanowi jednocześnie, że wysokość stawki minimalnej opłaty za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej przez radcę prawnego, który nie występował w sprawie przed sądem I instancji, wynosi 100% stawki minimalnej, określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia.
Stosownie zaś do § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie", wynosi 240 zł.
Ponadto w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie r. pr. R. F. został ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu dla R. G. po wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyroku o oddaleniu wniesionej skargi, czyli po zakończeniu postępowania sądowego w pierwszej instancji.
Jak wynika z akt sprawy, pomoc udzielona skarżącemu, za którą należy się pełnomocnikowi wynagrodzenie, polegała na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej od wydanego przez Sąd orzeczenia oraz udziale w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 20 grudnia 2013 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 3038/12.
Należy więc przyjąć, iż w tym wypadku podstawą ustalenia minimalnej stawki wynagrodzenia jest § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia.
Równocześnie, jak wynika z powołanego wyżej przepisu, "jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji", wskaźnik procentowy stawki, określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, wynosi 100 %.
Ustanowiony w niniejszej sprawie pełnomocnik z urzędu wniósł o przyznanie mu kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości.
Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-4. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy (§ 2 ust. 2).
Stosownie do powołanych wyżej przepisów oraz biorąc pod uwagę nakład pracy włożony przez pełnomocnika w niniejszej sprawie ustalono, że należne pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenie wynosi 480 zł i powinno być podwyższone o kwotę 110,40 zł, stanowiącą podatek od towarów i usług, który na dzień wydania postanowienia wynosi 23%.
Ponadto, w niniejszej sprawie r. pr. R. F., stosownie do § 16 rozporządzenia, złożył wymagane oświadczenie.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 ppsa w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ppsa oraz stosownie do § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, a także w myśl § 2 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia, postanowiono, jak w sentencji.
Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146 a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).