III SA/Łd 1004/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., art. 10, art. 29 ustawy z dnia 9 maja 2008r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz.U. 2008r. nr 68 poz. 634), art. 7 ust. 1 i 4, art. 18 ust .1, art. 19, art. 37a, art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. o płatnościach w ramach systemu wsparcia bezpośredniego (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 1164), art. 17, art. 22, art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 1 i 2, art. 98, art. 124, art. 146 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz. Urz. UE z 2009r. nr L 030 s. 0016-0099), art. 28, art. 32 ust. 2, art. 57 ust. 3, art. 58, art. 71 ust. 2, art. 77 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz.Urz. UE z 2 grudnia 2009 roku r., nr L 316, str. 65), § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2010r. w sprawie minimalnych norm (Dz. U. z 2010r., nr 39, poz. 211), § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 kwietnia 2010r. w sprawie liczby punktów, jaką przypisuje się stwierdzonej niezgodności, oraz procentowej wielkości zmniejszenia płatności bezpośredniej, płatności cukrowej, płatności do pomidorów lub wsparcia specjalnego (Dz. U. nr 67, poz. 434 ze zm.), § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 listopada 2012r. w sprawie stawki jednolitej płatności obszarowej za 2012r. (Dz.U. z 2012r., poz. 1308), § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 listopada 2012 r. w sprawie stawki płatności cukrowej za 2012r. (Dz.U. z 2012r., poz. 1306), § 6 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 marca 2009r. w sprawie rodzajów roślin objętych płatnością uzupełniającą oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. z 2009r., nr 40, poz. 326), Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Ł. z dnia [...] r., [...] o przyznaniu Z.M. płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2012r.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

W dniu 15 maja 2012r. Z.M. złożył wniosek o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2012, w którym wystąpił m.in. o przyznanie jednolitej płatności obszarowej, uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grup upraw podstawowych i płatności cukrowej.

W dniu 17 października 2012r. w gospodarstwie rolnym beneficjenta została przeprowadzona kontrola na miejscu w zakresie wzajemnej zgodności i kwalifikowalności powierzchni. Przeprowadzona kontrola została udokumentowana raportem z czynności kontrolnych w zakresie wzajemnej zgodności oraz odrębnym raportem dotyczącym kwalifikowalności powierzchni.

W dniu 13 listopada 2012r. Z.M. złożył zastrzeżenia do ww. kontroli wraz z oświadczeniem. Wskazał, że nie zgadza się z ustaloną w toku kontroli powierzchnią działki rolnej D oraz ustaleniami w zakresie stwierdzonej uprawianej rośliny. Podniósł, że kontrola powinna być przeprowadzona w okresie wegetacji roślin, a nie po dokonanych zbiorach. Zdaniem beneficjenta powinien być zastosowany kod DR23 zamiast kodu DR7. Ponadto strona nie zgodziła z kodem przypisanym działce K tj. DR22 i DR52, natomiast w przypadku działki L i Ł - powierzchnia ich została zmierzona łącznie, co skutkuje niedokładnością pomiaru.

Pismem z dnia 19 grudnia 2012r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Ł. poinformował stronę o nieuwzględnieniu zgłoszonych zastrzeżeń do raportu z przeprowadzonych czynności kontrolnych.

Decyzją z dnia 8 marca 2013r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Ł. przyznał Z.M. jednolitą płatność obszarową w wysokości 30725,95 zł oraz płatność cukrową w kwocie 48467,42 zł i odmówił przyznania uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy upraw podstawowych.

W dniu 2 kwietnia 2013r. Z.M. złożył odwołanie od powyższej decyzji. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że w toku przeprowadzonych czynności kontrolnych błędnie wyliczono powierzchnię gruntów rolnych kwalifikujących się przyznania JPO i UPO. Skarżący podkreślił, że pomimo wniosku o przeprowadzenie ponownej kontroli w terenie i zgłoszonych zastrzeżeń do raportu z czynności kontrolnych nie uwzględniono jego żądania. Strona podniosła, że płatność cukrowa jest płatnością historyczną i nie podlega w jego ocenie jakimkolwiek zmniejszeniom.

W dniu 29 kwietnia 2013r. Kierownik Biura Powiatowego ARMiR w Ł. dokonał korekty raportu z czynności kontrolnych w zakresie kwalifikowalności powierzchni w odniesieniu do działki rolnej D poprzez usunięcie kodu DR50. Dla przedmiotowej działki pozostały kody DR13+ i DR7. Ustalenia kontrolne dla pozostałych działek rolnych nie uległy zmianie.

W piśmie z dnia 28 czerwca 2013r. Kierownik Biura Powiatowego ARMiR w Ł. odnosząc się do poszczególnych zarzutów postawionych w odwołaniu wskazał, że w przypadku działki rolnej D/D1 zadeklarowano uprawy z grupy JPO/UPO na powierzchni 8,04 ha. W toku czynności kontrolnych inspektorzy stwierdzili uprawy jedynie z grupy JPO, na powierzchni 7,76 ha, precyzując w uwagach: "poplon - żyto zasiane po uprawieniu ugoru". W związku z powyższym zastosowano kod DR13+ oraz DR7 dla działki rolnej D1. Zgodnie z notatką służbową sporządzoną w dniu 15 listopada 2012r. uprawę w plonie głównym stwierdzono zgodnie z oświadczeniem beneficjenta z dnia 17 października 2012r., który przyznał, że uprawa rzepaku nie powiodła się ze względu na złe warunki atmosferyczne.

W odniesieniu do działki ewidencyjnej o nr 173, organ wskazał, że powierzchnia łąki zadeklarowanej na działce rolnej H w wyniku pomiarów aparatem GPS, po uwzględnieniu tolerancji wyniosła 1,14 ha, co spowodowało zastosowanie kodu DR13-, bowiem zadeklarowana powierzchnia działki rolnej była mniejsza od powierzchni stwierdzonej. Działki I/I1 oraz J/J1 pomierzono łącznie metodą INNĄ. W związku z tym, że maksymalny kwalifikowany obszar wyznaczony dla przedmiotowej działki referencyjnej (PEG) wyniósł 6,41 ha, przy naliczaniu płatności wykorzystano funkcjonalność powierzchni udowodnionej dla działki rolnej H i zredukowano powierzchnię stwierdzoną do powierzchni deklarowanej, tj. 1,03 ha, tym samym potwierdzając, że PEG został prawidłowo wyznaczony.

W przypadku działek rolnych L/L1 oraz Ł/Ł1 stwierdzono jednolity sposób rolniczego użytkowania działek, co skutkowało przeprowadzeniem łącznego ich pomiaru metodą INNĄ. W wyniku pomiaru działek powierzchnia stwierdzona kompleksu, po uwzględnieniu tolerancji pomiaru, była mniejsza od sumy deklarowanych powierzchni działek rolnych wchodzących w skład kompleksu, zatem zgodnie z Instrukcją realizacji kontroli w zakresie kwalifikowalności powierzchni, odjęto zawyżoną powierzchnię od działki z największą powierzchnią deklarowaną, tj. działki L/L1, stosując prawidłowo kod pokontrolny DR13+.

Odnosząc się do kwestii naruszenia normy N.01.1 na działce rolnej L/L1, organ podniósł, że z uwagi na fakt, iż działki L/L1 oraz Ł/Ł1 stanowiły kompleks bez możliwości wyodrębnienia poszczególnych działek, w raporcie z kontroli, w zakresie wzajemnej zgodności przypisano niespełnienie normy N.01.1 na działce L, bowiem odłóg zajmował powierzchnię 0,39 ha (tj. różnica między powierzchnią deklarowaną przez rolnika a powierzchnią stwierdzoną w wyniku kontroli całego kompleksu). Analogicznie jak w przypadku raportu w zakresie kwalifikowalności nieprzestrzeganie norm DKR przypisano do działki rolnej L (tj. większej działki rolnej), zachowując przy tym spójność raportów KP i CC.

Dyrektor ARMiR w Ł. utrzymując zaskarżoną decyzję w mocy powołał treść w art. 7 ust. 1, ust. 4 pkt 1, art. 18 ust. 1 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

Ponadto organ wskazał, że zgodnie z art. 26 ust. 1 rozporządzenia nr 1122/2009, kontrole administracyjne i kontrole na miejscu przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przeprowadza się w taki sposób, aby skutecznie sprawdzić zgodność z warunkami na jakich przyznawana jest pomoc oraz przestrzeganie istotnych wymogów i norm wzajemnej zgodności. W myśl art. 32 ust. 1 cyt. rozporządzenia, z każdej kontroli na miejscu przeprowadzonej na mocy przepisów niniejszej sekcji sporządza się sprawozdanie, które umożliwia wgląd w szczegóły przeprowadzonych kontroli. W sprawozdaniu wskazuje się w szczególności:

a) poddane kontroli systemy pomocy i wnioski o przyznanie pomocy;

b) obecne osoby;

c) sprawdzone działki rolne, zmierzone działki rolne, w stosownych przypadkach wraz z wynikami pomiarów każdej zmierzonej działki rolnej i zastosowanymi metodami pomiaru;

d) liczbę i rodzaj zwierząt, których obecność stwierdzono oraz, w stosownych przypadkach, numery kolczyków, wpisy do rejestru i do skomputeryzowanych baz danych bydła i/lub owiec i kóz oraz wszelkich innych skontrolowanych dokumentów uzupełniających, wyniki kontroli, oraz, w stosownych przypadkach, uwagi szczególne odnośnie do poszczególnych zwierząt i/lub ich kodów identyfikacyjnych;

e) czy rolnik został uprzedzony o wizycie, a jeżeli tak, z jakim wyprzedzeniem;

J) informacje o wszelkich szczególnych środkach kontroli, jakie należy zastosować w ramach poszczególnych systemów pomocy;

g) informacje o wszelkich dodatkowych środkach kontroli zastosowanych później.

Organ wyjaśnił też, że zgodnie z art. 32 ust. 2 rozporządzenia nr 1122/2009 (...), jeżeli kontrole takie wykazują nieprawidłowości, umożliwia się rolnikowi podpisanie sprawozdania z kontroli zanim właściwy organ wyciągnie wnioski z ustaleń w zakresie ewentualnych zmniejszeń płatności lub wykluczeń. Kwestię utrzymywania gruntów zgodnie z normami reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2010r. w sprawie minimalnych norm oraz obwieszczenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 marca 2009r. w sprawie wykazu wymogów określonych w przepisach Unii Europejskiej z uwzględnieniem przepisów krajowych wdrażających te przepisy (M.P. z 2009 r. Nr 17 poz. 224 ze.zm) W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia, grunty rolne są utrzymywane zgodnie z normami, jeżeli: 1) w przypadku gruntów ornych - jest prowadzona na nich uprawa roślin lub ugorowanie, przy czym dla pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa ten sam gatunek rośliny może być uprawiany na tej samej powierzchni w ramach działki ewidencyjnej nie dłużej niż 3 lata; 2) w przypadku łąk i pastwisk zadeklarowanych we wniosku o przyznanie pomocy finansowej w ramach działania: a) płatności dla obszarów NATURA 2000 oraz związanych z wdrażaniem Ramowej Dyrektywy Wodnej, b) program rolno środowiskowy - okrywa roślinna jest na nich koszona i usuwana w zakresie i terminie określonym w przepisach o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich lub są na nich wypasane zwierzęta w sezonie pastwiskowym określonym w tych przepisach; 3) w przypadku łąk zadeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt - okrywa roślinna jest na nich koszona i usuwana co najmniej raz w roku, w terminie określonym w przepisach w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt objętej planem rozwoju obszarów wiejskich, jednak nie później niż do dnia 31 października; 4) w przypadku łąk i pastwisk innych niż wymienione w pkt 2 i 3 - okrywa roślinna jest na nich koszona i usuwana co najmniej raz w roku, w terminie do dnia 31 lipca, lub są na nich wypasane zwierzęta w okresie wegetacyjnym traw (...).

Stosownie zaś do treści § 2 rozporządzenia, uznaje się, że grunt orny był ugorowany, jeżeli grunt ten podlegał co najmniej raz w roku, w terminie do dnia 31 lipca: 1) koszeniu lub 2) innym zabiegom uprawowym zapobiegającym występowaniu i rozprzestrzenianiu się chwastów.

Organ II instancji wskazał, że z raportu z czynności kontrolnych wynika, że w 2012 r. Z.M. nie przestrzegał norm oraz wymogów, o których mowa w § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2010 r. W toku kontroli stwierdzono, że na części działki ewidencyjnej nr 11 znajdował się odłóg. Dla zobrazowania stanu gruntu na skontrolowanych działkach zostały wykonane zdjęcia (kierunek oraz miejsce wykonania zdjęć zostały oznaczone na szkicu pomiaru działki), które potwierdzają stwierdzone nieprawidłowości. Na każdej fotografii umieszczono tablicę informacyjną wypełnioną danymi pozwalającymi na dokładną identyfikację sfotografowanej działki rolnej. Zdjęcia o nr 47, 49, 51, 58, 59 jednoznacznie przedstawiają wyłączenia, czyli odłóg.

Organ stwierdził, że z raportu z czynności kontrolnych wynika, iż kontrolujący stwierdzili nieprzestrzeganie normy "N.01" na powierzchni 0,39 ha (tabela XII "Kontrola przestrzegania minimalnych norm DKR dla gospodarstwa"). Norma ta oznacza zgodnie z tabelą "Opis znaczenia norm i wymogów wzajemnej zgodności", że "Grunt nie jest wykorzystywany do uprawy roślin lub nie jest ugorowany". W ocenie organu kontrola na miejscu została przeprowadzona w sposób prawidłowy, z czynności kontrolnych sporządzony został raport spełniający wymogi formalne zawarte w art. 32 ust. 1 rozporządzenia nr 1122/2009, a wykonane w jej trakcie zdjęcia potwierdzają stwierdzone nieprawidłowości. Zgromadzona w toku postępowania dokumentacja fotograficzna nie budzi wątpliwości i stanowi dowód potwierdzający, że część działki rolnej L była w stanie nie pozwalającym na przyznanie wnioskowanych płatności. Ponadto w piśmie z dnia 19 grudnia 2012r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Ł., w odpowiedzi na zastrzeżenia do raportu z przeprowadzonej kontroli, podtrzymał zawarte w nim ustalenia. Odnośnie działki rolnej D, położonej w granicach działek ewidencyjnych nr 15,16,18,152 w obrębie Mętlew, stwierdzono, że powierzchnia zmierzona działki rolnej wynosi 7,76 ha, obwód 1831 m, przy uwzględnieniu tolerancji pomiaru 0,27 ha stwierdzono powierzchnię 7,76 ha. Kod DR50 zastosowano ze względu na zmianę granic użytkowanej działki rolnej względem działek referencyjnych. Kod DR7 zastosowano, gdyż nie stwierdzono deklarowanej uprawy rzepaku w plonie głównym, lecz ugór. Podczas kontroli na miejscu w dniu 17 października 2012r. na przedmiotowej działce rolnej "D" stwierdzono wysiane żyto na stalerzowanym ugorze. Na działce nie stwierdzono okrywy z roślin w poplonie, lecz nasiona żyta, które znajdowały się na powierzchni ubitej gleby. Podobny zasiany poplon stwierdzono na działce rolnej Ł. Termin siewu żyta w poplonie na ww. działkach potwierdzono według zapisów w rejestrze działań agrotechnicznych.

Odnosząc się do złożonych przez beneficjenta zastrzeżeń do raportu, poddano ponownej analizie dokumentację pokontrolną. W konsekwencji stwierdzonego ugoru na działce rolnej "D" do raportu z kontroli z dnia 17 października 2012r. wprowadzono korektę zapisu w zakresie wymogów szczegółowych. W formularzu kontroli pakietu 1.1, na str. 10, w pkt B dla dz. "D" zaznaczono "NIE" i zastosowano kod S1. Ze względu na fakt, że kontroli podlegało całe gospodarstwo rolne w pakiecie 1.1, zweryfikowano wymogi dotyczące TUZ-ów na działkach rolnych "F", "H", "K" na podstawie Rejestru działań agrotechnicznych, ustalenia kontroli dołączono na Formularzu kontroli: Pakiet 1. Rolnictwo zrównoważone str. 12-1.

Odnosząc się do działki rolnej "K" położonej w granicach działki ewidencyjnej nr 11 w obrębie Leśmierz kod DR22 zastosowano ze względu na fakt, że działka rolna jest niespójna, co zostało udokumentowane na fotografiach i szkicach z pomiaru GPS. Zastosowano również kod informacyjny DR52. Odnośnie natomiast działek "L" i" Ł" położonych w granicach działki ewidencyjnej nr 11 w obrębie Leśmierz działki zostały pomierzone łącznie GPS ze względu na brak granic między uprawami. Powyższa metoda nie miała wpływu na dokładność pomiaru. Zastosowany kod DR13+ dla działki rolnej "L" wiąże się z faktem, że na działce ewidencyjnej nr 11 znajdują się wyłączenia widoczne na fotografiach 47,49,51,58,59, których strona nie odliczyła od powierzchni deklarowanej działek rolnych "K", " L", "Ł" znajdujących się na działce ewidencyjnej nr 11.

Ponadto organ wskazał, że powierzchnia zadeklarowana we wniosku została również zweryfikowana w oparciu o dane zawarte w systemie informacji geograficznej. Art. 28 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 1122/2009 wymaga, aby podczas kontroli administracyjnej wniosków dokonywać kontroli krzyżowych "między zadeklarowanymi w pojedynczym wniosku działkami rolnymi a działkami referencyjnymi w systemie identyfikacji działek rolnych, w celu sprawdzenia kwalifikowalności obszarów jako takich do pomocy". W myśl 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009. "System identyfikacji działek rolnych ustanawiany jest na podstawie map lub dokumentów ewidencji gruntów lub też innych danych kartograficznych. Korzysta się z technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych, w tym najlepiej ortoobrazów lotniczych lub satelitarnych, przy zastosowaniu jednolitego standardu gwarantującego dokładność co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:10 000. To na podstawie tych ostatnich, jako spełniających co do zasady wymogi unijne i krajowe, istnieją podstawy do kwalifikowania powierzchni do uzyskania płatności JPO i UPO. Tym samym w przypadku stwierdzenia, że powierzchnia zgłaszana do płatności przez wnioskodawcę jest większa niż wynika to z danych LPIS, to przy braku skutecznych przeciwdowodów redukuje się ją o rozpoznane powierzchnie nieuprawnione, zaś dopłaty są naliczane do właściwej powierzchni. Mając na uwadze powyższe stwierdzono, że powierzchnia działki H położona na działce ewidencyjnej 173 wynosi 1,03 ha.

Organ stwierdził, że w przypadku jednolitej płatności obszarowej (JPO) powierzchnia zgłoszona we wniosku o przyznanie płatności do gruntów rolnych wynosiła 43,91 ha, natomiast powierzchnia stwierdzona to 43,27 ha. Różnica między powierzchnią zgłoszoną o powierzchnią stwierdzoną wynosiła 0,64 ha, co stanowi 1,4791% powierzchni stwierdzonej. Zgodnie z brzmieniem art. 57 ust. 3 rozporządzenia nr 1122/2009 (...), jeśli obszar zadeklarowany w pojedynczym wniosku przekracza obszar zatwierdzony dla danej grupy upraw, pomoc oblicza się na podstawie obszaru zatwierdzonego dla przedmiotowej grupy upraw (...) przy czym w myśl art. 58 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1122/2009 różnica ta nie może wynosić więcej niż 3% lub dwa hektary. Wysokość stawki w 2012 została określona w wysokości 732,06 zł na 1 ha gruntów rolnych. Z uwagi na fakt, że w analizowanym przypadku procentowa różnica wynosiła 1,4791%, wysokość przysługującej stronie płatności została ustalona w oparciu o powierzchnię stwierdzoną, czyli 43,27 ha.

Organ odwoławczy powołał treść art. 24 ust. 1, ust. 2 rozporządzenia nr 73/2009 oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie liczby punktów, jaką przypisuje się stwierdzonej niezgodności oraz procentowej wielkości zmniejszenia płatności bezpośredniej (...) i wskazał, że z sekcji XV raportu z kontroli na miejscu z dnia 17 października 2012r. wynika, że zasięg stwierdzonych niezgodności w zakresie nieprawidłowości N.01 oceniono na 1 pkt (wagę niezgodności uznano jako niską), natomiast dotkliwość i trwałość niezgodności uznano jako wysoką, przypisując po 5 pkt w skali od 1 do 5. Tym samym suma punków w przypadku normy określonej symbolem N.01 wyniosła 11. Zgodnie z treścią załącznika nr 5 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 kwietnia 2010 r. w sytuacji gdy liczba punków wynosi 11, to wysokość procentowego zmniejszenia stanowi co do zasady 3%. Zatem, mając na uwadze powyższe regulacje prawne przysługująca stronie jednolita płatność obszarowa została pomniejszona o 3 %. W przypadku uzupełniającej płatności obszarowej (UPO) powierzchnia zgłoszona we wniosku o przyznanie płatności do gruntów rolnych wynosiła 39,02 ha, natomiast powierzchnia stwierdzona podczas w kontroli na miejscu - 30,62 ha. Różnica między powierzchnią zgłoszoną o powierzchnią stwierdzoną wynosiła 8,40 ha, co stanowiło 27,43% powierzchni stwierdzonej. W tej sytuacji organ I instancji właściwe zastosował w przypadku uzupełniającej płatności obszarowej art. 58 rozporządzenia nr 1122/2009 odmawiając przyznania uzupełniającej płatności obszarowej za 2012 r.

Dyrektor ARiMR w Ł. wyjaśnił, że do wniosku o przyznanie płatności cukrowej w poprzednich latach dołączono umowy dostawy buraków cukrowych, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Ilość buraków cukrowych objęta umowami wynosiła 952,83 ton. Stawka płatności cukrowej do 1 tony buraków cukrowych w 2012 r. została określona w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 listopada 2012 r. w sprawie stawki płatności cukrowej za 2012 r. (Dz. U. z 2012, poz. 1306) i wynosiła 52,44 zł. Początkowa kwota płatności wynosiła 49966,41 zł. Ze względu na stwierdzone nieprawidłowości początkowa kwota płatności została pomniejszona ze względu na nieprzestrzeganie norm oraz wymogów. Z sekcji XV raportu z kontroli na miejscu wynika, że zasięg stwierdzonych niezgodności w zakresie nieprawidłowości N.01 oceniono na 1 pkt (wagę niezgodności uznano jako niską), natomiast dotkliwość i trwałość niezgodności uznano jako wysoką, przypisując po 5 punków w skali od 1 do 5. Tym samym suma punków w przypadku normy określonej symbolem N.01 wyniosła 11. Stosownie do treści załącznika nr 5 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 kwietnia 2010 r. w sytuacji gdy liczba punków wynosi 11, to wysokość procentowego zmniejszenia stanowi co do zasady 3%.

W ocenie organu odwoławczego w analizowanym stanie faktycznym nie ma zastosowania art. 73 ust 1 rozporządzenia nr 1122/2009, zgodnie z którym zmniejszeń i wykluczeń, przewidzianych w rozdziałach I i II nie stosuje się, w przypadku gdy rolnik złożył wniosek zgodny ze stanem faktycznym, lub gdy może wykazać, że nieprawidłowości nie wynikają z jego winy. Ciężar dowodu braku winy spoczywa natomiast na wnioskodawcy.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarżący wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucił organowi nieodniesienie się do zarzutów postawionych w odwołaniu, w tym m.in. nieustosunkowanie się do kwestii błędów przy pomiarach powierzchni działki rolnej D, sposobu pomiaru działek (tj. dokonanie pomiaru powierzchni działek samochodem w odległości około 8 m od granicy działki, nieuwzględnienie tolerancji pomiaru), a wkonsekwencji błędne stwierdzenie, że granice działki rolnej D/D1 wykraczają poza granice działek ewidencyjnych, co zdaniem skarżącego jest niezgodne ze stanem rzeczywistym. Ponadto zarzucił nieuwzględnienie okoliczności, że działka o nr ewidencyjnym 11 w L. składa się z dwóch działek rolnych L i Ł oraz nieuwzględnienie tego, że z powierzchni działki o nr ewidencyjnym 11 o powierzchni 8,57 ha skarżący wyłączył powierzchnię około 700 m2 ujętą we wniosku o przyznanie płatności obszarowych. Skarżący wskazał ponadto, że organ odwoławczy nie odniósł się do wniosku o przeprowadzenie ponownej kontroli w terenie, sposobu pomiaru i ustalenia granic działek, który odbiega od ustaleń i pomiarów dokonanych w roku 2004. Podkreślił, że do protokołu kontroli sporządzonego w dniu 17 października 2012r. wprowadzono zmiany (zmieniono kody DR), czyniąc to miesiąc po przeprowadzonej kontroli, tj. w dniu 15 listopada 2012r. w formie notatki służbowej. Powyższe zdaniem skarżącego podważa rzetelność przeprowadzonej kontroli, jak również kompetencje osób przeprowadzających kontrolę. W toku przeprowadzonej kontroli nie zmierzono powierzchni odłogu, stwierdzając, że odłóg stanowi 0,39 ha i dopisując do działki L/L1, w sytuacji gdy powinien znajdować się na działce Ł/Ł1. Skarżący podkreślił, że dokumentacja fotograficzna, na którą powołują się organy ARiMR, tj. nr 47, 49, 51, 58, 59 przedstawia las znajdujący się w sąsiedztwie działki o nr 11. Przedstawione powyżej okoliczności oraz fakt, że kontrolę przeprowadzono dopiero w październiku 2012r. świadczą o nierzetelności i zaniedbaniach ze strony organów administracji orzekających w niniejszej sprawie.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł., podtrzymując swoją dotychczasową argumentację, wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012.270.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu, czy jest on zgodny z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiotem kontroli w rozpoznawanej sprawie jest decyzja Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] r. utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] r. wydaną w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2012.

Przeprowadzona przez sąd kontrola aktu administracyjnego we wskazanym wyżej aspekcie wykazała, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa w stopniu obligującym do jej wyeliminowania z obrotu prawnego.

Spór w sprawie dotyczy prawidłowości przeprowadzenia kontroli administracyjnej i kontroli na miejscu w gospodarstwie rolnym skarżącego, w tym prawidłowości ustalenia powierzchni ewidencyjno-gospodarczej (PEG) działki rolnej L położonej na działce nr ewidencyjny 11, powierzchni odłogu oraz powierzchni działki D, stanowiących podstawę do obliczania płatności w odniesieniu do zadeklarowanych przez skarżącego obszarów.

Skarżący konsekwentnie zarówno w zastrzeżeniach do protokołu kontroli, jak i w odwołaniu od decyzji wydanej przez Kierownika Biura Powiatowego ARMiR w Ł., a także w skardze złożonej do sądu kwestionuje prawidłowość pomiarów PEG ww. działek rolnych, dokonanych w wyniku kontroli administracyjnej przeprowadzonej przy wykorzystaniu dostępnych organowi I instancji narzędzi informatycznych, podważających rzetelność dokonanych czynności.

Zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1164 ze zm.) - w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności bezpośredniej, płatności uzupełniającej, płatności cukrowej, płatności do pomidorów oraz wsparcia specjalnego organ administracji publicznej:

1) stoi na straży praworządności;

2) jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy;

3) udziela stronom, na ich żądanie, niezbędnych pouczeń, co do okoliczności faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania;

4) zapewnia stronom, na ich żądanie, czynny udział w każdym stadium postępowania i na ich żądanie, przed wydaniem decyzji, umożliwia im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań; przepisu art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

W myśl ust. 3 art. 3 tej ustawy strony oraz inne osoby uczestniczące w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, są obowiązane przedstawiać dowody oraz dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek; ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Przy czym chodzi tu przede wszystkim o dowody wskazane we wniosku oraz innych dokumentach dołączonych przez wnioskodawcę. Organy administracji publicznej nie mają natomiast obowiązku działania z urzędu w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Powyższe nie oznacza jednak, że w przypadku, gdy wnioskodawca nie podpisuje protokołu kontroli i kwestionuje sposób ustalenia powierzchni referencyjnej (PEG) w oparciu o narzędzia informatyczne i wnosi o ponowne zbadanie i obliczenie tej nieprawidłowości organ nie powinien rozważyć potrzeby dokonania ponownej kontroli na miejscu, w celu zweryfikowania dokonanych pomiarów. Zgodnie bowiem z art. 31 ust. 7 ustawy, w przypadku gdy rolnik nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w raporcie z czynności kontrolnych, może w terminie 14 dni od doręczenia raportu zgłosić umotywowane zastrzeżenia na piśmie co do ustaleń w nim zawartych. Z prawa tego skarżący skorzystał, kwestionując wyniki czynności kontrolnych weryfikujących powierzchnię poszczególnych działek rolnych. Ustalenia kontroli skarżący podważał również w toku późniejszego postępowania. Ponadto, co ma szczególne znaczenie, w wyniku wniesionych przez beneficjenta zastrzeżeń Kierownik Biura Kontroli dokonał zmiany niektórych ustaleń wyników kontroli, co podważyło prawidłowość wcześniejszych ustaleń kontrolujących.

Powyższe ma także istotne znaczenie, zwłaszcza, że w omawianej sprawie występują rozbieżności dotyczące powierzchni spornej działki oznaczonej symbolem L wchodzącej wraz z działką Ł i K w skład działki ewidencyjnej o nr 11 dokonane przez organ w różnych latach (w roku 2010 - działka ew. nr 11 - pow. ewidencyjno – gospodarcza 8,4382 ha, w roku 2011 powierzchnia wszystkich działek rolnych stwierdzonych w kontroli administracyjnej wynosiła 43,91 ha, czyli tyle ile powierzchnia deklarowana, a w roku 2012 zgodnie z ustalenia organu powierzchnia ewidencyjno - gospodarcza działki nr 11 wynosiła 8,52). Występujące rozbieżności przy ustalaniu przez organ powierzchni ewidencyjno – gospodarczej zadeklarowanych do płatności działek rolnych na podstawie danych zawartych w bazie referencyjnej Systemu Identyfikacji Działek potwierdzają przedłożone przez skarżącego na rozprawie kopie decyzji: Dyrektora ARiMR w Ł. z dnia 1 kwietnia 2010 r., Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Ł. z dnia 28 kwietnia 2011 r. oraz dane podane w protokole kontroli. Wprawdzie jest oczywiste, że organ przyjmuje stan na dany rok, ale nie zwalnia to go od wyjaśnienia przyczyn różnych powierzchni ewidencyjno - gospodarczych tych samych działek. Patrząc przez ten pryzmat na uzasadnienie kontrolowanych decyzji uznać należy, że nie spełniają one wymogów określonych procedurą administracyjną.

Przy czym należy zauważyć, że dla działki K (wchodzącej w skład działki ew. 11) zastosowano kod pokontrolny DR 52, tj. stwierdzono zmniejszenie powierzchni PEG, a działkę L i Ł zmierzono łącznie, zaś w protokole kontroli jako technikę pomiaru powierzchni wskazano - INNA, co oznacza, że przypadek pomiaru był szczególny. Wątpliwości może zatem budzić powierzchnia stwierdzonego odłogu - 0,39 ha. Jednocześnie dla działki D zastosowano kod DR – 50, a następnie w wyniku ponownej weryfikacji raportu usunięto ten kod. Jednak nie wyjaśniono, czy powyższa zmiana miała wpływ na stwierdzoną w wyniku kontroli powierzchnię działki D, skoro kod DR – 50 oznacza, że granice uprawy wykraczają poza granice działki referencyjnej zadeklarowanej we wniosku, co w konsekwencji może skutkować redukcją powierzchni działki rolnej.

Ponadto działki I i J zmierzono łącznie metodą – INNA i zastosowano kod DR- 50, którego nie usunięto tak jak w przypadku działki D (co wynika z protokołu kontroli), a następnie w związku z tym, że maksymalny kwalifikowany obszar wyznaczony dla przedmiotowej działki referencyjnej (PEG) wynosi 6,41 ha, kontroler danych w Biurze Powiatowym wykorzystał funkcjonalność powierzchni udowodnionej dla działki H i zredukował powierzchnię stwierdzoną do powierzchni deklarowanej, tj. 1,03 ha, tym samym potwierdzając, że PEG został prawidłowo wyznaczony (pismo Bura Kontroli na Miejscu z dnia 28 czerwca 2013 r.).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz.U. UE.L.2009.316.65), w celu identyfikacji wszystkich działek rolnych w gospodarstwie, o których mowa w ust. 1 lit. d, wcześniej ustalone formularze przekazane rolnikowi zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 zawierają informację na temat maksymalnego obszaru kwalifikowalnego przypadającego na działkę referencyjną do celów systemu płatności jednolitej lub systemu jednolitej płatności obszarowej. Ponadto materiały graficzne przekazane rolnikowi zgodnie z tym przepisem określają granice działek referencyjnych oraz ich jednoznaczną identyfikację, natomiast rolnik wskazuje położenie każdej działki rolnej.

Wnioski o wsparcie i kolejne wnioski o płatność są sprawdzane w sposób zapewniający skuteczną weryfikację przestrzegania warunków przyznawania wsparcia. W tym celu państwa członkowskie korzystają ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, dla potrzeb którego wykorzystuje się m.in. system informacji geograficznej (GIS), o którym mowa w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003. Jak stanowi ww. artykuł w ramach kontroli administracyjnej korzysta się z technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych, w tym najlepiej ortoobrazów lotniczych lub satelitarnych (ortofotomap), przy zastosowaniu jednolitego standardu gwarantującego dokładność co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:10 000.

W rozpoznawanej sprawie istotne zatem jest także to, że z formularza wniosku skarżącego o przyznanie płatności wynika, że powierzchnia gruntów rolnych dla działki C wynosi 2,26, zaś powierzchnia działki ewidencyjnej wynosi 2,27, natomiast dla działki rolnej A – 1,21, w granicach działki ewidencyjnej. Tymczasem organ stwierdził dla działki A i C powierzchnię większą od powierzchni deklarowanej przez beneficjenta na podstawie PEG – powierzchni działki rolnej przyjętej z ustalonej dla danej działki referencyjnej powierzchni PEG. Przy czym zauważyć należy, że nie zastosowano tolerancji pomiaru, a w poprzednich latach nie stwierdzono powyższej różnicy, gdyż w wyniku kontroli administracyjnej stwierdzono ogólną powierzchnię działek rolnych do jednolitej płatności obszarowej 43,91 ha, tj. taką jak powierzchnia deklarowana przez beneficjenta (decyzja Kierownika ARiMR w Ł. z dnia [...] r. - akta sądowe). Wprawdzie istotna jest każdorazowo powierzchnia działki rolnej użytkowana rolniczo, a nie powierzchnia ewidencyjna, która pełni tylko rolę pomocniczą. Jednakże skoro w czasie kontroli przyjęto dane na podstawie PEG, to organ powinien wyjaśnić w sposób zrozumiały powyższe różnice. Tym bardziej, że prawdopodobnie również w konsekwencji powyższego różnica pomiędzy powierzchnią zgłoszoną do jednolitej płatności obszarowej a powierzchnią stwierdzoną gruntów rolnych wyniosła 0,64 ha (decyzja organu II instancji z dnia 12 lipca 2013 r. s. 7). Ponadto organy nie wyjaśniły w uzasadnieniach decyzji w jaki sposób wyliczyły ogólne powierzchnie gruntów rolnych dla poszczególnych płatności, stwierdzone w wyniku kontroli administracyjnej.

Podkreślić też należy, że organ administracji publicznej w postępowaniu dotyczącym przyznania płatności w ramach wsparcia bezpośredniego obowiązany jest nie tylko w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy, ale z uwagi na przesuniecie ciężaru dowodowego na wnioskodawcę także uwzględnić wnioski składane przez niego, które są niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy. Wobec powyższego organ administracji publicznej w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego powinien podjąć kroki, które pozwoliłyby na zweryfikowanie pomiarów zgłoszonej powierzchni działek w taki sposób, aby nie budziła żadnych wątpliwości.

Istotne znaczenie w rozpoznawanej sprawie ma także zarzut skarżącego dotyczący zmniejszenia płatności cukrowej. Przypomnieć bowiem należy, że płatność cukrowa nie jest związana z bieżącą produkcją i jest przyznawana na podstawie danych z okresu referencyjnego. Podstawą ustalenia wysokości płatności cukrowej w danym roku kalendarzowym jest ilość buraków cukrowych objętych umową dostawy, o której mowa w art. 24 ust. 1 i 1a ustawy o płatnościach i przeznaczonych do wyprodukowania cukru kwotowego. Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, płatność cukrowa jest oddzielną płatnością z tytułu cukru, o której mowa w art. 126 ust. 1 rozporządzenia nr 73/2009. Tymczasem organy orzekające w rozpoznawanej sprawie dokonały pomniejszenia płatności cukrowej ze względu na nieprzestrzeganie przez beneficjenta norm oraz wymogów w roku 2012 i nie wyjaśniły dlaczego w ich ocenie oddzielna płatność cukrowa, która dotyczy dostaw buraków cukrowych na podstawie umów dostawy zawartych z producentem rolnym na rok gospodarczy 2006/2007 podlega zmniejszeniu na podstawie art. 23 i 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009, w sytuacji gdy powołany przepis dotyczy płatności bezpośrednich (art. 2 pkt 9 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego). Także powołany przez organy § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 kwietnia 2010 roku w sprawie liczby punktów, jaką przypisuje się stwierdzonej niezgodności, oraz procentowej wielkości zmniejszenia płatności bezpośredniej, płatności cukrowej, płatności do pomidorów lub wsparcia specjalnego (Dz.U. z 2010 r. nr 67, 434 ze zm.) rozróżnia ww. płatności.

W ocenie sądu, wbrew twierdzeniom organów obu instancji, doszło do naruszenia prawa. Nie ulega wątpliwości, że dane dotyczące działek rolnych zawarte w systemie LPIS powinny być dokładne, rzetelne i aktualne. Stwierdzenie jednakże rozbieżności pomiędzy deklaracją rolnika a danymi wyznaczonymi na podstawie ortofotomapy powinno pociągać za sobą działania organów zmierzające do ustalenia stanu rzeczywistego, przy wykorzystaniu wszystkich dostępnych środków dowodowych, zwłaszcza, gdy ustalenia poczynione przez organy są kwestionowane przez stronę. Oznacza to, że chociaż na Agencji istotnie nie ciąży obowiązek aktywnego poszukiwania dowodów mających wspierać stanowisko strony, jednak w związku z twierdzeniami i zarzutami strony organy Agencji winny zgromadzić takie dowody, które pozwoliłyby na zweryfikowanie prawdziwości jej twierdzeń. Obowiązek taki wynika wprost z art. 107 § 3 k.p.a., który to w żaden sposób nie został wyłączony. W odwołaniu od decyzji organu I instancji strona kwestionowała ustalenia poczynione w ramach kontroli administracyjnej, podnosząc m.in., że przypisano do jego gospodarstwa kawałek gruntu, który nie jest i nie był jego własnością. Stwierdził, że kontrolujący dokonali błędnych pomiarów powierzchni działek, sprzecznych z PEG. Organ nie odniósł się do tych zarzutów w sposób nie budzący wątpliwości, pozostając przy swoich ustaleniach. Tymczasem skoro określona we wniosku powierzchnia gruntów kwalifikująca się do dopłat została zakwestionowana, organ odwoławczy obowiązany był skorzystać ze wszystkich dostępnych źródeł dowodowych. Stosownie do treści art. 78 K.p.a. żądanie strony przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy. Podniesiony przez skarżącą zarzut powinien być szczegółowo rozpatrzony, oceniony. Ustalenia określające zakres posiadania (obszar działek rolnych) winny więc znaleźć się w materiale dowodowym sprawy i być przedstawione i ocenione w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, zgodnie ze wskazanym już art. 107 § 3 K.p.a. Przepis ten wymaga, zatem wskazania w uzasadnieniu faktycznym decyzji faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu, których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Obowiązek wyczerpującego umotywowania decyzji wynika również z obowiązywania w postępowaniu administracyjnym zasady przekonywania (art. 7 K.p.a.).

W szczególności organ jest obowiązany dokonać wszechstronnej oceny okoliczności konkretnego przypadku na podstawie analizy całego materiału dowodowego, a stanowisko wyrażone w decyzji uzasadnić w sposób wymagany przez przepisy K.p.a. (por. wyrok NSA z dnia 26 maja 1981 r., SA 810/81, ONSA 1981, nr 1, poz. 45). Jako dowolne należy traktować ustalenia faktyczne znajdujące wprawdzie potwierdzenie w materiale dowodowym, ale niekompletnym, czy nie w pełni rozpatrzonym. Zarzut dowolności wykluczają dopiero ustalenia dokonane w całokształcie materiału dowodowego (art. 80 k.p.a.), zgromadzonego i rozpatrzonego w sposób wyczerpujący (art. 77 § 1 k.p.a.), a więc przy podjęciu wszystkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, jako warunku niezbędnego wydania decyzji o przekonującej treści.

Wobec powyższego przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ administracji winien uwzględnić powyższej wskazane przez sąd uwagi, w tym kierować się zasadami wynikającymi z przepisów prawa procesowego, w szczególności z przepisów art. 7, 10, 77 § 1 i 80 K.p.a. oraz uzasadnić rozstrzygnięcie stosownie do wymogów art. 107 § 3 K.p.a.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. sąd orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Uwzględniając treść art. 152 tej ustawy, zgodnie z którym, w razie uwzględnienia skargi sąd w wyroku określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane, Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku.

bg