1. Działalność kantorowa jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru działalności kantorowej, zwanego dalej „rejestrem”.
2. Przepisów o działalności kantorowej nie stosuje się do banków, oddziałów banków zagranicznych oraz do instytucji kredytowych i oddziałów instytucji kredytowych.
1. Działalność kantorowa może być wykonywana przez:
1) osobę fizyczną, która nie została prawomocnie skazana za przestępstwo skarbowe albo za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej;
2) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, w której wspólnicy, którym powierzono prowadzenie spraw spółki, lub uprawnieni do reprezentacji spółki, lub członkowie organów zarządzających nie zostali prawomocnie skazani za przestępstwo, o którym mowa w pkt 1, lub umyślne przestępstwo skarbowe.
2. Wymóg niekaralności, o którym mowa w ust. 1, stosuje się również do osób kierujących wykonywaniem czynności związanych z prowadzeniem działalności kantorowej oraz do beneficjenta rzeczywistego w rozumieniu art. 2 instytucje obowiązane ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2021 r. poz. 1132, 1163 i 1535) podmiotu prowadzącego taką działalność.
1. Czynności bezpośrednio związane z wykonywaniem działalności kantorowej mogą być wykonywane tylko przez osoby, które nie zostały skazane prawomocnie za przestępstwa określone w art. 12 wymogi wobec podmiotu wykonującego działalność kantorową i które posiadają fachowe przygotowanie do wykonywania tych czynności.
2. Za fachowe przygotowanie uznaje się:
1) ukończenie kursu obejmującego prawne i praktyczne zagadnienia związane z prowadzeniem działalności kantorowej, udokumentowane świadectwem, lub
2) pracę w banku, w okresie co najmniej rocznym, na stanowisku bezpośrednio związanym z obsługą transakcji walutowych, udokumentowaną świadectwem pracy, oraz znajomość przepisów ustawy regulujących działalność kantorową, potwierdzoną złożonym oświadczeniem.
1. Przedsiębiorca, który wykonuje działalność kantorową, jest obowiązany zapewnić:
1) prowadzenie na bieżąco, w sposób trwały i ciągły oraz zgodny z przepisami, ewidencji wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej;
2) prowadzenie, w godzinach działalności kantoru, ciągłego kupna i sprzedaży wartości dewizowych, będących przedmiotem obrotu;
3) wydawanie, w sposób zgodny z przepisami, dowodów kupna i sprzedaży, imiennych lub na okaziciela, przy każdej umowie kupna lub sprzedaży wartości dewizowych, będących przedmiotem obrotu;
4) lokal i jego wyposażenie spełniające warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do bezpiecznego i prawidłowego wykonywania czynności bezpośrednio związanych z działalnością kantorową.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany uzyskiwać, z upływem każdego roku działalności, zaświadczenie o niekaralności za przestępstwa, o których mowa w art. 12 wymogi wobec podmiotu wykonującego działalność kantorową.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w art. 13 wymogi wobec podmiotów wykonujących czynności bezpośrednio związane z działalnością kantorową ust. 1.
Sprzedaż wartości dewizowych, kupionych w ramach działalności kantorowej, może być dokonywana po wprowadzeniu tych wartości do ewidencji, o której mowa w art. 14 obowiązki przedsiębiorcy wykonującego działalność kantorową ust. 1 pkt 1, na podstawie wpisu określającego datę realizacji transakcji.
1. Organem prowadzącym rejestr jest Prezes Narodowego Banku Polskiego.
2. Rejestr może być prowadzony w systemie informatycznym.
3. Prezes Narodowego Banku Polskiego może określić, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia rejestru, wzór rejestru oraz tryb dokonywania wpisów do rejestru.
1. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie pisemnego wniosku przedsiębiorcy, zawierającego następujące dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego siedzibę i adres albo adres zamieszkania;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile przedsiębiorca taki numer posiada;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) siedziby oraz adresy jednostek, w których będzie wykonywana działalność kantorowa;
5) oznaczenie zakresu działalności kantorowej wykonywanej przez przedsiębiorcę w poszczególnych jednostkach;
6) podpis przedsiębiorcy oraz oznaczenie daty i miejsca składania wniosku.
2. Wraz z wnioskiem przedsiębiorca składa pisemne oświadczenie następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam szczególne warunki wykonywania działalności kantorowej określone w rozdziale 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe. Oświadczam także, że posiadam aktualne zaświadczenia o niekaralności i dokumenty potwierdzające kwalifikacje wymagane przepisami ustawy, o której mowa w pkt 2.”.
3. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego siedzibę i adres albo adres zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o dokonanie wpisu w rejestrze działalności kantorowej, uwzględniając zakres wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności.
1. Wpisowi do rejestru podlegają dane określone w art. 17 wniosek o wpis do rejestru działalności kantorowej ust. 1 pkt 1-5, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli jest inny niż adres siedziby.
2. Wpisem do rejestru jest również wykreślenie albo zmiana wpisu.
1. Prezes Narodowego Banku Polskiego prostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający oczywiste błędy, omyłki lub niezgodności ze stanem faktycznym.
2. W przypadku zmiany danych wpisanych do rejestru, z wyjątkiem art. 17c zawieszenie wykonywania działalności kantorowej ust. 2, przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o zmianę wpisu w rejestrze w terminie 14 dni od dnia zajścia zdarzenia, które spowodowało zmianę tych danych.
3. Prezes Narodowego Banku Polskiego wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru.
Przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić pisemnie Prezesa Narodowego Banku Polskiego o podjęciu działalności kantorowej, a w razie zaprzestania jej wykonywania, złożyć wniosek o wykreślenie z rejestru, w terminie 7 dni, licząc odpowiednio od dnia podjęcia działalności kantorowej lub zaprzestania jej wykonywania.
1. Prezes Narodowego Banku Polskiego jest obowiązany dokonać wpisu przedsiębiorcy do rejestru w terminie 7 dni od dnia wpływu do niego wniosku o wpis wraz z oświadczeniem o spełnieniu warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności kantorowej.
2. Jeżeli Prezes Narodowego Banku Polskiego nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy Prezes Narodowego Banku Polskiego wezwał przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.
1. Przedsiębiorca może zawiesić, na okres nie dłuższy niż 2 lata, wykonywanie działalności kantorowej. W przypadku zawieszenia wykonywania działalności kantorowej na okres krótszy niż 2 lata, przedsiębiorca może przedłużyć ten okres łącznie do 2 lat.
2. O zawieszeniu wykonywania działalności kantorowej, przedłużeniu zawieszenia oraz o wznowieniu jej wykonywania przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić pisemnie organ prowadzący rejestr w terminie 7 dni, licząc od dnia zawieszenia, przedłużenia zawieszenia lub wznowienia wykonywania działalności kantorowej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zawieszania przez przedsiębiorcę wykonywania działalności kantorowej w poszczególnych jednostkach.
4. W przypadku niewznowienia przez przedsiębiorcę wykonywania działalności kantorowej lub niewznowienia jej wykonywania w poszczególnych jednostkach, organ prowadzący rejestr, po upływie okresu zawieszenia, odpowiednio z urzędu:
1) wykreśla, w drodze decyzji, przedsiębiorcę z rejestru albo
2) dokonuje zmiany wpisu w zakresie określenia jednostek, w których jest wykonywana działalność kantorowa.
1. Prezes Narodowego Banku Polskiego wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności kantorowej, w przypadku gdy:
1) przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 17 wniosek o wpis do rejestru działalności kantorowej ust. 2, niezgodne ze stanem faktycznym;
2) przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności kantorowej w wyznaczonym przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego terminie;
3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności kantorowej przez przedsiębiorcę.
2. Prezes Narodowego Banku Polskiego może odstąpić od wydania decyzji o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności kantorowej z powodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeśli niezgodności zawarte w oświadczeniu są niezgodnościami mniejszej wagi.
3. Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 2 Prezes Narodowego Banku Polskiego wzywa przedsiębiorcę do usunięcia naruszeń warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności kantorowej w wyznaczonym terminie.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Narodowego Banku Polskiego z urzędu wykreśla przedsiębiorcę z rejestru.
1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru, może uzyskać ponowny wpis do rejestru nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 17ca decyzja o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności kantorowej ust. 1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który wykonywał działalność kantorową bez wpisu do rejestru. Nie dotyczy to sytuacji określonej w art. 17ba termin dokonania wpisu do rejestru działalności kantorowej ust. 2.
Prezes Narodowego Banku Polskiego wykreśla przedsiębiorcę z rejestru na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, niezbędne wyposażenie lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej, a także sposób prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa obrotu gospodarczego w zakresie wykonywania tej działalności.
W sprawach dotyczących wpisu do rejestru, nieuregulowanych w niniejszym rozdziale, Prezes Narodowego Banku Polskiego stosuje przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
W zakresie nieuregulowanym w ustawie do działalności kantorowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
