Akt uchylony z dniem 2015-05-27.
1. Inspekcja Weterynaryjna sprawuje nadzór nad utrzymywaniem, hodowlą, prowadzeniem ewidencji zwierząt doświadczalnych w jednostkach doświadczalnych, jednostkach hodowlanych i u dostawców.
2. W ramach sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej lub osoby wyznaczone zgodnie z przepisami o Inspekcji Weterynaryjnej mają prawo do kontroli jednostek doświadczalnych, jednostek hodowlanych i dostawców, w tym do:
1) wstępu do wszelkich obiektów oraz miejsc lub pomieszczeń, w których zwierzęta doświadczalne są hodowane, utrzymywane lub poddawane doświadczeniom;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji w zakresie objętym kontrolą;
3) żądania okazywania i udostępniania dokumentów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na hodowli zwierząt laboratoryjnych lub dostarczaniu zwierząt doświadczalnych oraz dokumentów dotyczących przeprowadzania doświadczeń.
3. W zakresie nieuregulowanym ustawą do nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o Inspekcji Weterynaryjnej.
1. W ramach sprawowania nadzoru, o którym mowa w art. 30 lokalne komisje etyczne, ust. 1 pkt 2, członkowie lokalnej komisji etycznej mają prawo do:
1) kontroli jednostek doświadczalnych, w tym wstępu do wszelkich obiektów i pomieszczeń, w których przeprowadzane są doświadczenia;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji w zakresie objętym kontrolą;
3) żądania okazywania i udostępniania dokumentów dotyczących doświadczeń.
2. Czynności kontrolne w ramach nadzoru, o którym mowa w art. 30 lokalne komisje etyczne, ust. 1 pkt 2, są wykonywane przez członków lokalnej komisji etycznej posiadających:
1) imienne upoważnienie wydane przez tę komisję w drodze uchwały;
2) kwalifikacje wymagane od osób nadzorujących doświadczenia, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 jednostki doświadczalne, ust. 5 pkt 1.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera co najmniej:
1) podstawę prawną do wykonywania kontroli;
2) oznaczenie lokalnej komisji etycznej;
3) datę i miejsce jego wystawienia;
4) imię i nazwisko osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych;
5) jednostkę doświadczalną objętą kontrolą;
6) zakres kontroli;
7) datę rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;
8) podpis przewodniczącego lokalnej komisji etycznej;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
4. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych członek lokalnej komisji etycznej jest obowiązany okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.
5. Członek lokalnej komisji etycznej wykonujący czynności kontrolne sporządza protokół tych czynności.
6. Protokół podpisuje członek lokalnej komisji etycznej wykonujący czynności kontrolne oraz osoba nadzorująca doświadczenie, o której mowa w art. 16 jednostki doświadczalne, ust. 4.
7. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę nadzorującą doświadczenie protokół podpisuje tylko członek lokalnej komisji etycznej wykonujący czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania przez osobę nadzorującą doświadczenie.
8. Członkowie lokalnych komisji etycznych w zakresie wykonywania czynności kontrolnych podlegają ochronie prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.).
1. Lokalna komisja etyczna w przypadku stwierdzenia, że doświadczenie jest przeprowadzane niezgodnie z zatwierdzonym projektem doświadczenia, nakazuje, w drodze uchwały, usunięcie uchybień w określonym terminie.
2. Lokalna komisja etyczna nakazuje, w drodze uchwały, wstrzymanie doświadczenia w przypadku:
1) przeprowadzania doświadczenia bez zgody, o której mowa w art. 20 tryb uzyskiwania zgody na przeprowadzenie doświadczenia, ust. 6, albo
2) nieusunięcia w terminie uchybień, o których mowa w ust 1.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące decyzji administracyjnych.
4. W przypadku niewykonania obowiązków wynikających z uchwały, o której mowa w ust. 2, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dotyczące egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym.
1. Inspekcja Weterynaryjna w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie:
1) współpracuje z Krajową Komisją Etyczną oraz lokalnymi komisjami etycznymi;
2) może współdziałać z organizacjami społecznymi, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1 pkt 1, polega w szczególności na:
1) wzajemnej wymianie informacji i zasięganiu opinii w zakresie utrzymywania i hodowli zwierząt doświadczalnych w jednostkach doświadczalnych, jednostkach hodowlanych i u dostawców;
2) niezwłocznym powiadamianiu Krajowej Komisji Etycznej i lokalnych komisji etycznych o uchybieniach stwierdzonych podczas kontroli warunków utrzymywania zwierząt doświadczalnych w jednostkach doświadczalnych, jednostkach hodowlanych i u dostawców oraz niezwłocznym przekazywaniu tym komisjom kopii protokołów kontroli.
3. W ramach współpracy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, Główny Lekarz Weterynarii przekazuje corocznie, w terminie do dnia 30 czerwca, Krajowej Komisji Etycznej informację za rok ubiegły o przeprowadzonych kontrolach w zakresie utrzymywania, hodowli i prowadzonej ewidencji zwierząt doświadczalnych w jednostkach doświadczalnych, jednostkach hodowlanych i u dostawców.
1. Minister właściwy do spraw nauki ogłasza corocznie do dnia 30 czerwca, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra raport za rok ubiegły dotyczący wykorzystania zwierząt doświadczalnych.
2. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane:
1) o liczbie zwierząt:
a) wykorzystanych do doświadczeń, z podziałem na gatunki,
b) wykorzystanych do doświadczeń, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy, ust. 2,
c) wykorzystanych do doświadczeń, których obowiązek wynika z przepisów wymienionych w art. 16 jednostki doświadczalne, ust. 1 pkt 6;
2) dotyczące stopnia inwazyjności przeprowadzonych doświadczeń.
3. Minister właściwy do spraw nauki jest organem właściwym do informowania Komisji Europejskiej o:
1) doświadczeniach przeprowadzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) działaniach podjętych w celu wdrożenia przepisów Unii Europejskiej w zakresie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych oraz o aktach prawa krajowego wydanych w tym zakresie
- w zakresie i trybie określonych w przepisach Unii Europejskiej.
4. W celu wyeliminowania powtarzania doświadczeń minister właściwy do spraw nauki współpracuje z Komisją Europejską oraz państwami członkowskimi Unii Europejskiej w zakresie wzajemnego uznawania wyników doświadczeń uzyskanych w państwach członkowskich.
5. W przypadku gdy informacje przekazywane w sposób określony w ustawie stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, minister właściwy do spraw nauki zapewnia ochronę tych informacji.
