AKT ARCHIWALNY - Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach

Wizę wydaje się jako wizę Schengen lub wizę krajową.

1. Wiza Schengen lub wiza krajowa, z wyłączeniem tranzytowej wizy lotniskowej, o której mowa w art 2 pkt 5 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, mogą być wydane w celu:
1) turystycznym;
2) odwiedzin;
3) udziału w imprezach sportowych;
4) prowadzenia działalności gospodarczej;
5) wykonywania pracy w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy, zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy;
6) wykonywania pracy kierowcy wykonującego międzynarodowy transport drogowy;
7) wykonywania pracy na podstawie dokumentów innych niż określone w pkt 5 lub pracy innej niż określona w pkt 6;
8) prowadzenia działalności kulturalnej lub udziału w konferencjach;
9) wykonywania zadań służbowych przez przedstawicieli organu państwa obcego lub organizacji międzynarodowej;
10) odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich albo studiów trzeciego stopnia;
11) szkolenia zawodowego;
12) kształcenia się lub szkolenia w innej formie niż określona w pkt 10 i 11;
13) dydaktycznym;
14) prowadzenia badań naukowych;
15) tranzytu;
16) leczenia;
17) realizacji zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
18) dołączenia do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub przebywania z nim;
19) udziału w programie wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programie pomocy humanitarnej lub programie pracy wakacyjnej;
20) udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu;
21) uchylony
22) przesiedlenia się jako członek najbliższej rodziny repatrianta;
23) korzystania z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka;
24) repatriacji;
25) korzystania z ochrony czasowej;
26) przyjazdu ze względów humanitarnych, ze względu na interes państwa lub zobowiązania międzynarodowe;
27) innym niż określony w pkt 1 - 26.
2. Wiza w celu tranzytu może być wydana tylko jako wiza Schengen.
3. Wiza w celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 20 - 25, może być wydana tylko jako wiza krajowa.
4. Wiza Schengen lub wiza krajowa, w celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, mogą być wydane w szczególności jako wiza dyplomatyczna lub służbowa.

1. Wiza Schengen lub wiza krajowa, w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 cel wydania wizy Schengen lub krajowej, ust. 1 pkt 5 - 7, mogą być wydane cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane.
2. Wizę Schengen lub wizę krajową, o których mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub oświadczeniu, nie dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy, a w przypadku wizy w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 cel wydania wizy Schengen lub krajowej, ust. 1 pkt 5, okres pobytu, na który wydaje się wizę, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonym od dnia pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wizę Schengen lub wizę krajową wydaje się jako wizę dyplomatyczną szefowi i członkowi personelu misji dyplomatycznej, kierownikowi urzędu konsularnego i członkowi personelu konsularnego państwa obcego oraz innej osobie zrównanej z nimi pod względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów między­narodowych, a także członkom ich rodzin.

Wizę Schengen lub wizę krajową wydaje się jako wizę służbową członkowi personelu administracyjnego i technicznego, członkowi personelu służby misji dyplomatycznej, pracownikowi konsularnemu, członkowi personelu służby urzędu konsularnego, innej osobie skierowanej do pracy w Rzeczypospolitej Polskiej oraz przyjeżdżającej służbowo zrównanej z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin.

1. Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy krajowej, jeżeli:
1) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany;
1a) jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu;
2) nie posiada wystarczających środków utrzymania na czas trwania planowanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na powrót do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, lub możliwości uzyskania takich środków zgodnie z prawem;
3) nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro, ważnego przez okres planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym terytorium w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w którym ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;
4) wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może spowodować zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszyć interes Rzeczypospolitej Polskiej;
5) dokument podróży cudzoziemca nie spełnia kryteriów określonych w art. 32 wniosek o wydanie wizy krajowej, ust. 5, z wyłączeniem przypadku, gdy kryterium, o którym mowa w art. 32 wniosek o wydanie wizy krajowej, ust. 5 pkt 1, zostało pominięte ze względu na słuszny interes cudzoziemca;
6) w postępowaniu o wydanie wizy krajowej:
a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje,
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używał;
7) nie uzasadnił celu lub warunków planowanego pobytu.
2. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, wizę krajową można wydać tylko w razie istnienia poważnych przyczyn, zwłaszcza ze względów humanitarnych lub z powodu zobowiązań między­narodowych, z uwzględnieniem interesu państwa, które dokonało wpisu do Systemu Informacyjnego Schengen.

1. Wiza krajowa uprawnia do wjazdu i ciągłego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających łącznie dłużej niż 3 miesiące.
2. Okres pobytu na podstawie wizy krajowej ustala się w granicach określonych w ust. 1 odpowiednio do celu pobytu wskazanego przez cudzoziemca.
3. Okres ważności wizy krajowej nie może przekroczyć 1 roku.

1. Wizę krajową wydaje się na wniosek cudzoziemca.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie wizy krajowej składa:
1) wypełniony formularz wniosku, zawierający:
a) jego dane osobowe w zakresie niezbędnym do wydania wizy krajowej,
b) cechy posiadanego przez niego dokumentu podróży,
c) informację o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat,d) wskazanie i uzasadnienie celu pobytu;
2) aktualną fotografię;
3) dokumenty potwierdzające:
a) cel i warunki planowanego pobytu,
b) posiadanie wystarczających środków na pokrycie kosztów utrzymania przez cały okres planowanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na powrót do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, albo możliwość uzyskania takich środków zgodnie z prawem,
c) posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro, ważnego przez okres planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym terytorium w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w którym ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku,
d) inne okoliczności podane we wniosku.
3. Wymóg dotyczący posiadania ubezpieczenia medycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 lit. c, można uznać za spełniony, w przypadku gdy cudzoziemiec posiada odpowiednie ubezpieczenie w związku ze swoją sytuacją zawodową.
4. Dokonując oceny, czy wymóg dotyczący posiadania ubezpieczenia medycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 lit. c, jest spełniony, konsul ustala, czy zapewnia ono podmiotom udzielającym świadczenia zdrowotne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistą możliwość zaspokajania roszczeń wobec ubezpieczyciela.
5. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie wizy krajowej przedstawia do wglądu dokument podróży, który spełnia następujące kryteria:
1) okres ważności dokumentu podróży upływa nie wcześniej niż 3 miesiące przed upływem okresu ważności wnioskowanej wizy;
2) zawiera przynajmniej dwie wolne strony;
3) został wydany w ciągu ostatnich 10 lat.
6. W pilnych przypadkach uzasadnionych słusznym interesem cudzoziemca kryterium, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, może być pominięte.
7. Przyjęcie wniosku o wydanie wizy krajowej odnotowuje się w dokumencie podróży cudzoziemca.

1. Konsul rozpatrujący wniosek o wydanie wizy Schengen lub wizy krajowej może zwrócić się do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców o przekazanie informacji, czy wobec cudzoziemca zachodzą okoliczności odmowy wydania wizy Schengen, o których mowa w art 32 ust. 1 lit. a tiret ii lub vi Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, albo wizy krajowej, o których mowa w art. 30 przesłanki odmowy wydania wizy krajowej, ust. 1 pkt 4 lub 7.
2. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, w terminie 10 dni od dnia otrzymania wniosku konsula w tej sprawie, po konsultacji z:
1) Komendantem Głównym Straży Granicznej;
2) Komendantem Głównym Policji;
3) Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
4) Szefem Agencji Wywiadu;
5) ministrem właściwym do spraw zagranicznych.
3. Organy, o których mowa w ust. 2, są obowiązane przekazać informacje, czy zachodzą okoliczności uzasadniające odmowę wydania wizy Schengen lub wizy krajowej, Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców, w terminie 5 dni od dnia otrzymania od niego wniosku w tej sprawie. Nieprzekazanie informacji w tym terminie traktuje się jako brak zastrzeżeń do wydania wizy Schengen lub wizy krajowej.
4. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 2 lub 3, do 30 dni, jeżeli udzielenie informacji wymaga przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego w zakresie okoliczności odmowy wydania wizy Schengen lub wizy krajowej.
5. O przedłużeniu terminu do udzielenia informacji Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców powiadamia konsula.

1. Jeżeli wydanie wizy Schengen wymaga zgody centralnego organu innego państwa obszaru Schengen, konsul rozpatrujący wniosek o wydanie wizy Schengen występuje o wyrażenie zgody do właściwego organu tego państwa, za pośrednictwem Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców działającego jako centralny organ wizowy.
2. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców informuje organ rozpatrujący wniosek o wydanie wizy Schengen, czy centralny organ innego państwa obszaru Schengen wyraził zgodę na jej wydanie, w terminie 10 dni od dnia otrzymania wniosku w tej sprawie.
3. Nieudzielenie informacji, o której mowa w ust. 2, w terminie 10 dni traktuje się jako wyrażenie zgody na wydanie wizy Schengen przez centralny organ innego państwa obszaru Schengen.

1. Jeżeli dane cudzoziemca ubiegającego się o wydanie wizy krajowej znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, a zachodzą poważne przyczyny wydania tej wizy, o których mowa w art. 30 przesłanki odmowy wydania wizy krajowej, ust. 2, konsul rozpatrujący wniosek o wydanie wizy krajowej, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, zasięga na podstawie art 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej Schengen opinii państwa obszaru Schengen, które dokonało wpisu.
2. W przypadku, o którym mowa w art 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej Schengen, konsul informuje, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ państwa obszaru Schengen o wydaniu wizy krajowej.

1. Wizę Schengen lub wizę krajową wydaje lub odmawia jej wydania konsul.
2. Wizę Schengen na granicy wydaje lub odmawia jej wydania komendant placówki Straży Granicznej.
3. Wizę Schengen lub wizę krajową, jako wizę dyplomatyczną lub służbową wydają lub odmawiają jej wydania:
1) minister właściwy do spraw zagranicznych lub
2) konsul.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych wydaje wizę Schengen lub wizę krajową, jako wizę dyplomatyczną lub służbową, na podstawie noty ministerstwa spraw zagranicznych państwa obcego lub jego misji dyplomatycznej, a konsul - dodatkowo na podstawie wniosku o wydanie wizy.

1. Wizę krajową w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 cel wydania wizy Schengen lub krajowej, ust. 1 pkt 5 - 7, wydaje lub odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na państwo stałego zamieszkania cudzoziemca.
2. Cudzoziemcowi przebywającemu legalnie na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, wizę krajową w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 26 cel wydania wizy Schengen lub krajowej, ust. 1 pkt 5 -7, może wydać konsul, którego siedziba znajduje się w tym państwie.

1. Wydanie lub odmowa wydania wizy Schengen lub wizy krajowej następuje w drodze decyzji.
2. Decyzję o odmowie wydania wizy krajowej wydaje się na formularzu.
3. Decyzja o wydaniu wizy Schengen lub wizy krajowej jest ostateczna.
4. Od decyzji o odmowie wydania wizy Schengen lub wizy krajowej wydanej przez:
1) konsula - przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten organ;
2) komendanta placówki Straży Granicznej - przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
5. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji o odmowie wydania wizy Schengen lub wizy krajowej.

1. Wizę krajową zamieszcza się w formie naklejki wizowej w dokumencie podróży lub w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca, a w przypadku szczególnym, uzasadnionym interesem cudzoziemca, na osobnym blankiecie wizowym.
2. Jeżeli dokument podróży albo polski dokument tożsamości cudzoziemca należący do cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej został wymieniony, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na jego wniosek, zamieszcza w dokumencie wymienionym nową naklejkę wizową wizy krajowej.

1. Jeżeli w naklejce wizowej wizy krajowej został wykryty błąd przed jej zamieszczeniem w dokumencie podróży, w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na blankiecie wizowym, naklejkę wizową wizy krajowej unieważnia się.
2. Jeżeli błąd został wykryty po zamieszczeniu naklejki wizowej wizy krajowej w dokumencie podróży, w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na blankiecie wizowym, organ, który wydał wizę krajową, unieważnia naklejkę wizową wizy krajowej, a w dokumencie podróży, w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na blankiecie wizowym zamieszcza nową naklejkę wizową wizy krajowej.

1. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej można przedłużyć okres ważności wydanej wizy krajowej lub okres pobytu objęty tą wizą, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) przemawia za tym ważny interes zawodowy lub osobisty cudzoziemca albo względy humanitarne, uniemożliwiające mu opuszczenie tego terytorium przed upływem terminu ważności wizy krajowej lub przed końcem objętego tą wizą dozwolonego okresu pobytu;
2) zdarzenia, które są przyczyną ubiegania się o przedłużenie wizy krajowej, wystąpiły niezależnie od woli cudzoziemca i nie były możliwe do przewidzenia w dniu składania wniosku o wydanie wizy krajowej;
3) okoliczności sprawy nie wskazują, że cel pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie inny niż deklarowany;
4) nie zachodzą okoliczności, z powodu których odmawia się wydania wizy krajowej.
2. Wizę krajową można przedłużyć jednokrotnie, przy czym okres pobytu na podstawie przedłużonej wizy krajowej nie może przekraczać okresu pobytu przewidzianego dla wizy krajowej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Cudzoziemcowi przebywającemu w szpitalu, którego stan zdrowia wyklucza możliwość opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przedłuża się okres ważności wydanej wizy krajowej lub okres pobytu objęty tą wizą do dnia, w którym stan jego zdrowia pozwoli na opuszczenie tego terytorium.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, organ właściwy do przedłużenia wizy krajowej może powołać biegłego lekarza w celu wydania opinii, czy stan zdrowia cudzoziemca wyklucza możliwość opuszczenia przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

1. Cudzoziemiec, który zamierza przedłużyć pobyt na podstawie wizy Schengen lub wizy krajowej, jest obowiązany złożyć wniosek o przedłużenie wizy co najmniej 3 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie.
2. W przypadkach, o których mowa w art 33 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, lub gdy cudzoziemiec przebywa w szpitalu, wniosek może być złożony w ostatnim dniu okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie Schengen lub wizie krajowej.
3. Cudzoziemiec ubiegający się o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej składa:
1) wypełniony formularz wniosku, który zawiera:
a) dane osobowe cudzoziemca, w zakresie niezbędnym do przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej,
b) cechy dokumentu podróży cudzoziemca,
c) informację o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat,
d) wskazanie celu pobytu i uzasadnienie konieczności przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej;
2) aktualną fotografię;
3) dokumenty potwierdzające:
a) cel pobytu i konieczność przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej,
b) posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro, ważnego przez okres planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na tym terytorium w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w którym ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku - w przypadku przedłużenia wizy krajowej,
c) podróżne ubezpieczenie medyczne, o którym mowa w art 15 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego - w przypadku przedłużenia wizy Schengen,
d) inne okoliczności podane we wniosku.
4. Do oceny wymogów dotyczących posiadania ubezpieczenia medycznego, o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. b, stosuje się odpowiednio art. 32 wniosek o wydanie wizy krajowej, ust. 3 i 4.
5. Cudzoziemiec ubiegający się o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej przedstawia do wglądu dokument podróży spełniający kryteria, o których mowa w art. 32 wniosek o wydanie wizy krajowej, ust. 5.

1. Wniosek o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej złożony po terminie pozostawia się bez rozpoznania.
2. Jeżeli termin do złożenia wniosku został zachowany, właściwy organ zamieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla, który potwierdza złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej.
3. Jeżeli termin do złożenia wniosku został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie, pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od dnia złożenia wniosku do czasu wydania decyzji ostatecznej w sprawie przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w razie zawieszenia, na wniosek strony, postępowania w sprawie przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej.

1. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, a zachodzą poważne przyczyny wydania wizy krajowej, o których mowa w art. 30 przesłanki odmowy wydania wizy krajowej, ust. 2, organ rozpatrujący wniosek o przedłużenie wizy krajowej zasięga opinii, o której mowa w art 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej Schengen, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji.
2. W przypadku, o którym mowa w art 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej Schengen, organ rozpatrujący wniosek o przedłużenie wizy krajowej informuje, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ państwa obszaru Schengen o przedłużeniu wizy krajowej.

1. Organem właściwym do przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Rozstrzygnięcie w sprawie przedłużenia wizy Schengen lub wizy krajowej następuje w drodze decyzji.
3. Przedłużoną wizę Schengen lub wizę krajową zamieszcza się w dokumencie podróży w formie naklejki wizowej.

1. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem okresu pobytu objętego wizą Schengen lub wizą krajową oraz przed upływem okresu ważności tej wizy, chyba że posiada ważny dokument uprawniający do pobytu na tym terytorium.
2. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub jednostronnego zniesienia obowiązku wizowego, lub wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz. Urz. WE L 81 z 21.03.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4, str. 65, z późn. zm.), jest obowiązany opuścić to terytorium przed upływem terminu przewidzianego w umowie międzynarodowej, w jednostronnym zniesieniu obowiązku wizowego lub w rozporządzeniu, chyba że posiada ważny dokument uprawniający do pobytu na tym terytorium.
3. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ruchu bezwizowym na podstawie umowy międzynarodowej o zniesieniu obowiązku wizowego lub w związku z jednostronnym zniesieniem przez Rzeczpospolitą Polską obowiązku wizowego jest obowiązany opuścić to terytorium po upływie okresu pobytu, na który wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie później niż po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie wypowiedzenia umowy lub przywrócenia obowiązku wizowego.
4. Jeżeli wejście w życie wypowiedzenia umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu obowiązku wizowego lub przywrócenie obowiązku wizowego nastąpiło przed ogłoszeniem o tym, w formie prawem przewidzianej, termin, o którym mowa w ust. 3, liczy się od dnia tego ogłoszenia.

1. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, działający jako centralny organ wizowy, jest organem właściwym do wyrażania zgody na wydanie wizy Schengen przez organ innego państwa obszaru Schengen.
2. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców konsultuje możliwość wyrażenia zgody na wydanie wizy Schengen przez organ innego państwa obszaru Schengen z organami, o których mowa w art. 33 informacja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, ust. 2.
3. Organy, o których mowa w art. 33 informacja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, ust. 2, są obowiązane przekazać informację, czy zachodzą okoliczności, o których mowa w art 32 ust. 1 lit. a tiret v lub vi Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców, w terminie 5 dni kalendarzowych od dnia otrzymania od niego wniosku w tej sprawie. Nieprzekazanie informacji w tym terminie traktuje się jako brak zastrzeżeń do wydania wizy Schengen.

1. Organem właściwym do informowania organów innych państw obszaru Schengen o wydaniu wizy Schengen jest:
1) konsul - w przypadkach, o których mowa w art 25 ust. 4 i art 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, w odniesieniu do wiz Schengen wydawanych przez konsula;
2) Komendant Główny Straży Granicznej - w przypadkach, o których mowa w art 25 ust. 4 i art 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, w odniesieniu do wiz Schengen wydawanych na granicy;
3) minister właściwy do spraw zagranicznych - w przypadkach, o których mowa w art 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, w odniesieniu do wiz Schengen wydawanych przez ministra właściwego do spraw zagranicznych.
2. Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują informacje o wydaniu wizy Schengen za pośrednictwem Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

1. W przypadkach, o których mowa w art 25 ust. 4 i art 31 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, organem właściwym do gromadzenia informacji o wizach Schengen wydanych przez właściwe organy innych państw obszaru Schengen jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców.
2. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców przekazuje informacje, o których mowa w ust.1:
1) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej;
2) Komendantowi Głównemu Policji;
3) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
4) Szefowi Agencji Wywiadu;
5) ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych.

1. Wizę krajową unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydawania zachodziły okoliczności uzasadniające odmowę jej wydania.
2. Jeżeli okoliczności uzasadniające odmowę wydania wizy krajowej, z wyjątkiem okoliczności, o których mowa w art. 30 przesłanki odmowy wydania wizy krajowej, ust. 1 pkt 1a, powstały po jej wydaniu, wizę krajową cofa się
3. Wizę krajową można cofnąć na wniosek posiadacza tej wizy.
4. Unieważnienie lub cofnięcie wizy krajowej następuje w drodze decyzji.
5. Decyzję o unieważnieniu lub cofnięciu wizy krajowej wydaje się na formularzu.

Jeżeli państwo obszaru Schengen zasięga opinii na podstawie art 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, organ właściwy do unieważnienia lub cofnięcia wizy krajowej ustala, czy zachodzą przesłanki do unieważnienia lub cofnięcia wizy krajowej, a w razie gdy ich brak, informuje o tym właściwy organ tego państwa, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji.

1. Decyzję o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej wydaje:
1) konsul;
2) komendant placówki Straży Granicznej;
3) komendant oddziału Straży Granicznej;
4) minister właściwy do spraw zagranicznych w zakresie wiz dyplomatycznych i służbowych.
2. Od decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej wydanej przez:
1) konsula - przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten organ;
2) komendanta placówki Straży Granicznej lub komendanta oddziału Straży Granicznej - przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
3. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej.
4. Decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
5. Wydanie decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej odnotowuje się w dokumencie podróży, polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na osobnym blankiecie wizowym.

Do unieważnienia lub cofnięcia wizy krajowej stosuje się odpowiednio przepis art 34 ust. 5 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego.

Organ, który unieważnił lub cofnął wizę Schengen wydaną przez inne państwo obszaru Schengen, informuje o tym właściwy organ państwa, które wydało wizę.

W przypadkach, o których mowa w art 34 ust. 1-3 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, organem właściwym do gromadzenia informacji o wizach Schengen wydanych przez polskie organy, unieważnionych lub cofniętych przez organy innych państw obszaru Schengen, są:
1) Komendant Główny Straży Granicznej;
2) Komendant Główny Policji;
3) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
4) Szef Agencji Wywiadu;
5) minister właściwy do spraw zagranicznych w zakresie wiz dyplomatycznych i służbowych.

Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) dokumenty potwierdzające pełnienie funkcji szefów i członków personelu misji dyplomatycznych, kierowników urzędów konsularnych i członków personelu konsularnego państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi pod względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także status członków ich rodzin, uprawniające do wjazdu i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) wzory dokumentów, o których mowa w pkt 1,
3) oznaczenie wiz Schengen lub wiz krajowych wydawanych osobom, o których mowa w pkt 1
- uwzględniając obowiązujące w tym zakresie umowy lub powszechnie ustalone zwyczaje międzynarodowe.

1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) oznaczenie wiz Schengen lub wiz krajowych, z wyłączeniem tranzytowej wizy lotniskowej, o której mowa w art 2 pkt 5 Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, wizy Schengen wydawanej w celu tranzytu oraz wiz wydawanych szefom i członkom personelu misji dyplomatycznych, kierownikom urzędów konsularnych i członkom personelu konsularnego państw obcych oraz innym osobom zrównanym z nimi pod względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych oraz członkom ich rodzin, uwzględniając typy wiz, o których mowa w art. 25 wiza Schengen lub krajowa, i cele wydania wizy określone w art. 26 cel wydania wizy Schengen lub krajowej,
2) wzór blankietu wizowego, o którym mowa w art. 38 naklejka wizowa, ust. 1,
3) wzory formularzy wniosków o wydanie wizy krajowej lub przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej, uwzględniając w szczególności dane, o których mowa w art. 12 przetwarzanie danych o cudzoziemcach, art. 32 wniosek o wydanie wizy krajowej, ust. 2 pkt 1 i art. 42 wniosek o przedłużenie wizy Schengen lub krajowej, ust. 3 pkt 1, i wymogi dotyczące fotografii dołączanej do wniosku o wydanie wizy krajowej lub wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej,
4) sposób odnotowywania przyjęcia wniosku o wydanie wizy krajowej,
5) uchylony,
6) sposób przekazywania Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców:
a) danych z wniosku o wydanie wizy w przypadkach, o których mowa w art. 33 informacja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, ust. 1 i art. 34 zgoda centralnego organu innego państwa na wydanie wizy, ust. 1, przez konsula,
b) informacji o wydaniu wizy Schengen przez konsula, Komendanta Głównego Straży Granicznej i ministra właściwego do spraw zagranicznych,
7) wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o przedłużenie wizy Schengen lub wizy krajowej,
8) sposób unieważniania naklejki wizowej wizy krajowej w przypadku, o którym mowa w art. 40 błąd w naklejce wizowej, ust. 2,
9) sposób odnotowywania przez konsula, ministra właściwego do spraw zagranicznych, komendanta placówki Straży Granicznej lub komendanta oddziału Straży Granicznej wydania decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy Schengen lub wizy krajowej w dokumencie podróży, polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na osobnym blankiecie wizowym,
10) wzór formularza, na którym wydaje się decyzję o odmowie wydania wizy krajowej, unieważnieniu lub cofnięciu wizy krajowej,
11) sposób zamieszczania naklejki wizowej wizy krajowej w dokumencie podróży, polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na osobnym blankiecie wizowym,
12) uchylony
- mając na uwadze prawidłową realizację polityki wizowej i zwalczanie nielegalnej imigracji.
2. Sposób odnotowywania przyjęcia wniosku o wydanie wizy krajowej, zamieszczania wizy krajowej w dokumencie podróży, polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca lub na osobnym blankiecie wizowym, odnotowywania wydania decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu wizy krajowej powinien zapewniać możliwość kontroli wykonania tych czynności.
3. Sposób przekazywania przez konsula Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców danych z wniosku o wydanie wizy w przypadkach, o których mowa w art. 33 informacja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, ust. 1, art. 34 zgoda centralnego organu innego państwa na wydanie wizy, ust. 1 i art. 47 właściwość organów w sprawie informowania innych państw o wydaniu wizy Schengen, ust. 2, powinien zapewniać sprawną realizację konsultacji, przekazywania informacji oraz bezpieczne przekazywanie danych.
4. uchylony.

W zakresie nieuregulowanym przepisami niniejszego rozdziału stosuje się przepisy Wspólnotowego Kodeksu Wizowego.