Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów

1. Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazów określonych w art. 6 porozumienia zakazane lub w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub w art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakazuje zaniechanie stosowania praktyki naruszającej zakazy, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub w art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, jeżeli do czasu wydania decyzji praktyka ta nie została zaprzestana.
3. Ciężar udowodnienia, że praktyka naruszająca zakazy, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub w art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub w art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, została zaprzestana, spoczywa na przedsiębiorcy.
4. Prezes Urzędu może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakazać, w celu zaniechania stosowania praktyki lub usunięcia jej skutków, zastosowanie środków polegających w szczególności na:
1) udzieleniu licencji praw własności intelektualnej na niedyskryminacyjnych warunkach;
2) umożliwieniu dostępu do określonej infrastruktury na niedyskryminacyjnych warunkach;
3) zmianie umowy;
4) zapewnieniu innym podmiotom dostawy określonych produktów lub świadczenia określonych usług na niedyskryminacyjnych warunkach.
5. W przypadku gdy środki, o których mowa w ust. 4, mogłyby okazać się nieskuteczne albo skuteczne, lecz bardziej uciążliwe dla przedsiębiorcy, Prezes Urzędu może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakazać zastosowanie środków polegających na:
1) podziale przedsiębiorcy;
2) zbyciu całości albo części majątku jednego lub kilku przedsiębiorców;
3) zbyciu udziałów lub akcji zapewniających kontrolę nad przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami;
4) powierzeniu wykonywania określonej działalności gospodarczej, w tym wykonywania tej działalności na różnych szczeblach obrotu, poszczególnym podmiotom w ramach grupy kapitałowej lub odrębnym jednostkom organizacyjnym w ramach struktury przedsiębiorcy;
5) ingerencji w strukturę przedsiębiorcy lub przedsiębiorców środkami innymi niż wymienione w pkt 1–4 służącymi realizacji celu, o którym mowa w ust. 4.
6. Środki, o których mowa w ust. 4 i 5, powinny być proporcjonalne do wagi i rodzaju naruszenia i konieczne do jego zakończenia lub usunięcia jego skutków.
7. Przed wydaniem decyzji nakazującej zastosowanie środków, o których mowa w ust. 4 i 5, Prezes Urzędu informuje przedsiębiorcę o zamiarze zastosowania określonych środków. Przedsiębiorca może przedstawić stanowisko do planowanych środków w terminie 14 dni od dnia doręczenia informacji.
8. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić
termin realizacji środków, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając wagę i rodzaj naruszenia oraz zastosowany środek.
9. W przypadku nakazania zastosowania środków, o których mowa w ust. 4 i 5, Prezes Urzędu w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji tych środków.

1. Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie uprawdopodobnione – na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych w zawiadomieniu lub będących podstawą wszczęcia postępowania – że zostały naruszone zakazy, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tych zakazów, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań w celu zakończenia naruszenia lub usunięcia jego skutków, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, zobowiązać przedsiębiorcę do wykonania tych zobowiązań. W przypadku gdy przedsiębiorca zaprzestał naruszania zakazów, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane lub art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, i zobowiąże się do usunięcia skutków tego naruszenia, zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję, art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 106a nałożenie kary pieniężnej na osobę zarządzającą, z zastrzeżeniem ust. 7.
5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy:
1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;
2) przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w ust. 1-3.
6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności mających istotny wpływ na wydanie decyzji.
7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.

Prezes Urzędu może stwierdzić, że osoba zarządzająca, o której mowa w art. 6a odpowiedzialność osoby zarządzającej, umyślnie dopuściła przez swoje działanie lub zaniechanie do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 6 porozumienia zakazane ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) ust. 1 lit. a–e TFUE, wyłącznie w decyzji, o której mowa w art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję ust. 1, w przypadku gdy w decyzji tej zostaje nałożona na przedsiębiorcę kara pieniężna, o której mowa w art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 1 pkt 1 lub 2.

W przypadku gdy na przedsiębiorcę, który naruszył zakazy określone w art. 6 porozumienia zakazane lub art. 9 zakaz nadużywania pozycji dominującej ustawy lub w art. 101 zakaz nieuczciwej konkurencji (dawny art. 81 Traktatu) lub art. 102 zakaz nadużywania pozycji dominującej (dawny art. 82 Traktatu) TFUE, był wywierany decydujący wpływ przez innego przedsiębiorcę, Prezes Urzędu stwierdza wywieranie tego wpływu w decyzji, o której mowa w art. 10 decyzja o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję ust. 1.